Rachel Z ( czyli Rachel Cornellia Nicolazzo ) to niezwykle utalentowana pianistka (grająca także na elektronicznych instrumentach klawiszowych), wokalistka, klarnecista i flecistka) wychowana w domu o muzycznych tradycjach ( matka śpiewaczka operowa, ojciec pianista klasyczny).Mając dwa lata (!) pobierała lekcje śpiewu, a w wieku 7 lat grała na pianinie. Bedąc nastolatką uczęszczała ( jako wolny słuchacz) do Manhattan School of Music, potem studiowała w bostońskiej Berklee School Of Music ( wzbogacając standardową edukację lekcjami u wybitnych pianistów: Joanne Brackeen i Ritchie’go Beiracha). Zauroczona muzyka Milesa Davisa oraz „elektrycznym brzmieniem” jego stylistyki fusion zakłada okazjonalne zespoły (Nardis Quintet – w 1979 roku oraz Oracle – w 1980), z którymi nie odnosi specjalnych sukcesów. Z jazzowej estrady powraca ( w 1982 roku) na studia w New England Conservatory w Bostonie by w tym ważnym ośrodku jazzowym grywać z lokalnymi muzykami oraz studentami i pedagogami Berklee School Of Music. W 1983 roku nawiązuje krótką współpracę z zespołem Boba Moses’a , Miroslava Vitousa ,George’a Garzone’a, potem przez kolejne sezony ( 1984-86) prowadzi autorskie trio. W latach osiemdziesiątych Rachel Z była niezwykle aktywną artystką na lokalnej, bostońskiej scenie jazzowej: grała z Dave’em Hannem (1984-86), Billem Banfieldem, Thanią Sanchez, El Eco (1986), Bruce’m Arnoldem (1987) oraz gościnnie pojawiała się w Nowym Jorku ( współpracując z zespołem Jima Tunnella, Willa Downinga, Nickie Richardsa, Angeli Bofill i George’a Howarda).W 1990 roku podejmuje współpracę z zespołem Vital Information – Steve’a Smitha, by niebawem stać się modną i poszukiwaną artystką dla popularnych zespołów fusion oraz modern jazzu; z jednej strony koncertuje i nagrywa ze Special EFX, Larry’m Coryellem (1994), Sophie B. Hawkins (1995), Mike’m Mainierim i jego Steps Ahead (1989-95); z drugiej strony pracuje z Bobby’m Watsonem (1993) oraz Wayne’m Shorterem (1993-96). Okres współpracy z Wayne’m Shorterem – legendarnym saksofonistą Milesa Davisa oraz grupy Weather Report – pozwolił pianistce odnaleźć się także we własnej stylistyce. Coraz częściej zapraszana jest do udziału w koncertach i nagraniach Charnetta Moffetta, polskiej wokalistki Grażyny Auguścik, Gino Vanelli’ego, Ala Di Moeoli, Lenny’ego White’a, Rona Cartera, Dave’a Liebmana, Ala Foster, Cindy Blackman. Doskonale realizuje swoje autorskie pomysły wraz z trio oraz kwartetem dokumentując karierę przełomowymi albumami „Survivors”, “High Life”-z Wayne’m Shorterem, „Urban Renewal”-z Bobby’m Watsonem, „Gitarre & Bass”, „Yin-Yang” – z grupą Step Ahead, „Moon at the Window”, „Trust The Universe”, „A Room Of One’s Own”, „Love Is The Power”, „Milky Way Express”.
