Nieczęsto pojawiają się w Polsce nagrania i artyści reprezentujący współczesną scenę jazzową Brazylii. Wielkie nazwiska wybitnych artystów ( Antonio Carlos Jobim, Gilberto Gil, Airto Moreira, Hermeto Pascoal, Sergio Mendes) i wokalistek ( Frora Purim, Astrud Gilberto, Tania Maria) przechodzą powoli w stan historycznego „letargu” a dzisiejszej „brasilian music” broną młodzi, kreatywni twórcy. Jednym z ciekawszych muzyków jest producent, kompozytor i basista Rogerio Botter Maio. Zdolny muzyk mieszka w São Paulo, gdzie prowadzi kilka ciekawych projektów muzycznych. Wiele z nich przedstawia także w Europie i USA. Tutaj zdobywał przecież przez lata wiedzę, muzyczne arkana i pozyskiwał rzesze entuzjastów ciekawej- skażonej latynoskimi rytmami i melodyką, muzyki.
Rogerio Botter Maio przez kilka sezonów mieszkał w Europie i w USA. W latach 1987- 1999 angażował się do wielu ciekawych, muzycznych projektów odnajdując się nie tylko w latin-jazzie, ale także jazzowych stylistykach Europy i Ameryki. Przez dwa sezony ( 1987-89) był studentem słynnej Hochschule fur Musik w austriackim Grazu i brał udział w wielu projektach jazzowych i klasycznych. Kolejny rok spędził w Rzymie, koncertując z lokalnymi zespołami jazzowymi. W tym samym roku zagrał także rolę muzyka w filmie „Bóg Ojciec III„. W 1990 roku podczas pobytu w Paryżu grał m.in. z Thierry Péala Trio i otrzymał stypendium dla słynnej Berklee College of Music (przenosząc się do Bostonu w 1991 roku). Niezwykle ciekawie zawiązywała się kariera brazylijskiego basisty w USA; to już nie tylko uczelniane projekty realizowane wraz ze studentami oraz wykładowcami słynnej bostońskiej uczelni, ale także wieloletni pobyt w Nowym Jorku ( 1992-1997) i współpraca z wybitnymi muzykami, takimi jak Paquito d’Rivera, Lionel Hampton, Cláudio Roditi, Manfredo Fest, Leny Andrade, Hendrik Meurkens. Rogerio Botter Maio pojawiał się gościnie nagrywając płyty z Gerry’m Mulliganem i Jane Duboc, Dom Salvadorem, Hendrikem Meurkensem, Manfredo Festem, Naná Vasconcelos, Jovino Santosem Neto, Nelsonem Ayresem i Elisabeth Raspall. Często wracał do rodzinnej Brazylii, gdzie koncertował i nagrywał m.in. z Danilo Caymmim, Ná Ozzettim, Jane Duboc, formacją Duofel, warsztatowym Brasilian World 4tet, orkiestrami Soundscape Big Band oraz Orquestra Popular de Câmara i – wtedy najważniejszym dla basisty – Nelson Ayres Trio. W latach 2005- 2008 koncertował głównie Europie: grał z piosenkarką Rosalią de Souza, z własną grupą, był także basistą i aranżerem Kwintetu Valentina Piccioni.
Jeszcze w USA, w 1996 roku, Rogerio Botter Maio wydał swoją debiutancką płytę, gdzie był autorek wszystkim kompozycji i producentem sesji. Najważniejsze w dyskografii artysty okazały się jednak albumy, jakie zrealizował po powrocie do Brazylii: w w 1998 roku wydał „Aprendiz” – impresyjny album zrealizowany wraz z autorskim trio (Tiago Costa-fortepian i Eduardo Rubeiro-perkusja). Na płycie „Prazer Da Espera” basiście towarzyszą także zaproszeni goście : Na Ozzetti, Nelson Ayres, Proveta, Teco Cardoso); album „Tudo Por Um Ocaso” – nagrany w Barcelonie w 2008 roku- to zgrabny, brasilian jazz tworzony brzmieniem budowanym grą m.in. wiolonczeli, harmonijki, akordeonu i śpiewającej klarnecistki Varoli Ortiz. Niezwykle ciekawym okazał się album „ Crescendo”, który Rogerio Botter Maio określił jako „ instrumental brasilian music” i do udziału którego zaprosił plejadę brazylijskich artystów (Dom Salvador- akordeon, Dario Eslanazi i Helio Alvez-fortepiany, Romero Lubambo i Joseval Pacs -gitary, perkusiści Vanderlei Pereira, Andre Tandeta, Porthinto, wokaliści – Jane Duboc, Thierry Peala, Francesca Sortino, Vanessa Fallabella, harmonijkarz Hendrik Meurkens, zespół dęciaków i perkusjonistów oraz chór wokalny). Album „ Sobre o Silenci” Rogerio Botter Maio nagrał wraz z wokalistą Roberto Menescalem, pianistą Dom Salvadorem, akordeonistą Emilio Martinsem i perkusistą Carlosem Aguirre którzy wsparli basistę oraz jego nowy zespół ( Vinicius Gomez- gitary, Fabio Leanrdo – fortepian) realizując niezwykle ciekawy, muzyczny pomysł.
