Antoine Roney- choć przysłonięty sławą brata, trebacza Wallace’a Roney’a – należy do niezwykle kreatywnych i perfekcyjnych saksofonistów (tenor i sopran) nowoczesnego jazzu. To właśnie ( obok rodzinnych tradycji) starszy brat Wallace wprowadził go w świat muzyki, jazzu, harmonii oraz rytmu. „ Pokazywał mi to wszystko – wspomina po latach – czego uczył się na lekcjach albo odkrywał sam”. Początkowo Antoine Roney chciał także grać na trąbce,potem uczył się gry na klarnecie, by wreszcie perfekcyjnie opanować grę na saksofonie altowym i tenorowym. Tajniki gry i muzyki zgłębiał u weterana jazzu Jackie’go McLeana oraz uczęszczając do Hart School of Music (na University of Hartford). Już na początku lat osiemdziesiątych grywał w licznych grupach jazzowych ( najczęściej z bratem, Wallace’m Roney’em), podejmował także współpracę z Donaldem Byrdem (1983), swym dotychczasowym nauczycielem J.McLeanem (1984), Cliffordem Jordanem, Ted’em Cursonem, Johnem Pattonem ( w latach 1985-86), Rashiedem Ali’m ( 1987-88), Arthurem Taylorem (1989), Jesse’m Davisem (1989-90). To w zespole Jesse’go Davisa młody saksofonista nagrał swój debiutancki album „Horn of Passion”. Z liderem tym nie związał się jednak na dłużej przyjmując ofertę pracy w grupach Jacky’ego Terrassona (1991-92), w grupie Grand Central -Ravi’ego Coltrane’a (1992-93), u Michaela Carvina (1995-96) oraz (od 1997 roku ), w kwintecie z Wallace’em Roney’em, w grupach Elvina Jonesa i Chicka Corei. Nagrywał i koncertował z Pharoahem Sandersem, Geri Allen, Ralphem Armstrongiem, Cindy Blackman, Michaelem Breckerem, Al Fosterem, Busterem Williamsem. Nagrane albumy „Horn of Passion”, “Seth Air”– z Wallace’m Roney’em, “Evidence”, “Crunchin’”, “The Traveler”, “Misterios” -z W. Roney’em, “Present Tense”- z Lenny’m Whitem, “The Wallace Roney Quintet”, „Whirling „ dokonale budowały reputację amerykańskiego saksofonisty. Prezentując swój dojrzały styl, Antoine Roney jest mistrzem budowania nastroju, oryginalnego brzmienia oraz jest gwarancja perfekcyjnego wykonania.
