The Golden Striker Trio to flagowa formacją Rona Cartera – wybitnego kontrabasisty jazzu, współtwórcy i muzyka legendarnych zespołów Milesa Davisa, Cannonballa Adderley’a, Herbie’go Hancocka, Theloniusa Monka. Nazwa zespołu bierze swój początek z płyty „The Golden Striker” nagranej w 2003 roku przez kontrabasistę, któremu towarzyszyli młodsi o pokolenie gitarzysta Russell Malone oraz pianista Mulgrew Miller. Zaproponowana wtedy muzyka i formuła jazzu okazała się niezwykle atrakcyjna. Wielkim atutem takiego jazzu jest jego uniwersalność oraz dojrzałość wzajemnej współpracy muzyków, którzy potrafią dać sobie przestrzeń i korzystać z niej bez popadania w rozbudowane popisy maestrii technicznej, ale budując przyjemne, jazzowe brzmienie. Tym razem Ron Carter gra się wraz z gitarzystą Russellem Malone i pianistą Donaldem Vega.
Donald Vega jako kilkunastolatek wyemigrował z rodzinnej Nikaragui do Stanów. Bez znajomości języka ( podobno znał tylko dwa słowa “Bud Powell” ,czyli nazwisko oraz imię legendarnego pianisty jazzowego) szybko zwrócił na siebie uwagę grając w najróżniejszych klubach i barach Kalifornii. Uwagę na zdolnego pianistę zwrócił słynny Henry Mancini oraz krytyk jazzowy Leonard Feather, którzy nagrodzili młodego, latynoskiego pianistę głównym trofeum prestiżowego konkursu „Los Angeles Spotlight Awards”. To pozwoliło Donaldowi Vega na podjęciu studiów w słynnej nowojorskiej The Juilliard School, gdzie zgłębiał tajniki jazzowej pianistyki pod kierunkiem wybitnego pianisty Kenny’ego Barrona. Taka rekomendacja oraz talent doprowadziły muzyka na estrady i do studiów nagraniowych gdzie brał udział w sesjach oraz koncertach takich gwiazd jak Billy Higgins, Francisco Aguabella, Justo Almario, Milt Jackson, Bennie Wallace, Diana Krall, Lewis Nash, Al McKibbon czy Alex Acuña. Swój pierwszy, autorski album „ Tomorrows” wydał dopiero w 2008 roku i zebrał niezwykle entuzjastyczne recenzje oraz laury Downbeat Jazz Soloist Award oraz Great American Jazz Piano Competition w 2010 roku. Od kilku sezonów Donald Vega jest jednym z pianistów ( obok Mulgrew Millera) w trio Rona Cartera.
Gitarzysta Russell Malone jest wszechstronnym muzykiem świetnie poruszającym się w obrębie bardzo różnych stylów muzycznych, przy czym nie nadużywa swojej wyjątkowej techniki, lecz potrafi dostosować grę dla potrzeb innych twórców. W 1988 roku interesującym gitarzystą zainteresował się Jimmy Smith i zaprosił go do współpracy. Nabierając jazzowej ogłady i estradowego profesjonalizmu podjął także współpracę z orkiestrą Harry’ego Connicka Juniora. W końcu 1992 roku gitarzystą zainteresował się Branford Marsalis, który zaprosił muzyka do udziału w nagraniu albumu „Tonight Show”. W połowie lat 90-tych Russell Malone dołączył do trio Diany Krall. Russell Malone nie zaniedbując autorskich projektów pojawia się w zespołach innych jazzmanów. Od 2003 roku jest muzykiem The Golden Striker Trio legendarnego basisty Rona Cartera.
Ron Carter ( dzisiaj 80-latek) pozostaje jedną z najaktywniejszych Legend Jazzu: koncertuje, prowadzi warsztaty dla młodych muzyków, nagrywa kolejne albumy i … pozostaje wzorem muzycznej elegancji. Niezwykła aktywność artystyczna Rona Cartera wynika także z jego profesjonalizmu instrumentalisty oraz niezwykłej, rozległej elokwencji muzycznej. W roku 1993 roku otrzymał nagrodę Grammy dla Najlepszego Jazzowego Zespołu Instrumentalnego ( The Miles Davis Tribute Band) a w 1998 roku kolejne Grammy za „Call Sheet Blues” – kompozycję do filmu „Round Midnight„. Magazyn Detroit News przyznał mu tytuł Najwybitniejszego Basisty Dziesięciolecia, prestiżowy Down Beat – Basisty Roku ; Jest także laureatem najważniejszej w USA nagrody „NEA Jazz Masters”, jest kawalerem Austriackiego Krzyża Honorowego Nauki i Sztuki, a we Francji jest Komandorem Orderu Sztuki i Literatury. Swoistym rekordem ( odnotowanym w Guinness World Records) jest dyskografia amerykańskiego kontrabasisty: skrupulatni archiwiści Księgi Guinessa doliczyli się 2221 autorskich nagrań Rona Cartera zarejestrowanych na płytach do 2015 roku ! Ta imponująca dyskografia dała podstawy by nazwać jazzmana „ Most Recorded Jazz Bassist In History”.
„ Muzykalność tego trio – rekomenduje Thomas Conrad ,krytyk prestiżowego magazyny Jazz Times – jest tak wykwintna, a dzielenie się pomysłami bezinteresowne do takiego stopnia, że przechodzenie od określonych tematów, poprzez odkrywane wspólnie niuanse, po solowe wypowiedzi następuje płynnie i naturalnie.”
