Amerykański wizjoner jazzu Sun Ra wywarł ogromny wpływ na współczesną muzykę: od Funkadelic przez Karheinza Stockhausena do Art Ensemble Of Chicago. Zajmował się również poezją i filozofią, opublikował kilka tomów swoich dzieł. Spora część krytyki skupiała (niestety) uwagę wyłącznie na dziwacznych kostiumach i „kosmicznych przyśpiewkach” zespołu, uznając występy Sun Ra za cyrk, a jego samego za wariata i szarlatana. Jednak większość jego poglądów i deklaracji nie była pozbawiona sensu, jeśli tylko spojrzeć na nie w kontekście kultury afro-amerykańskiej. Sun Ra był jednym z wielkich wizjonerów naszych czasów: nie tylko posiadał marzenie, ale spełnił je ostatnimi dekadami swojego życia. Pokazał wszystkim, jak dzięki wyobraźni, poświęceniu i umiłowaniu piękna można stworzyć własną przyszłość i sprawić, że to, co niemożliwe staje się rzeczywistością. Sun Ra to jedna z najbardziej niezwykłych postaci w historii muzyki współczesnej. Twierdził, że na ziemię przybył z Saturna w dniu, którego nie może wyjawić ze względu na jego astrologiczne znaczenie. Źródła podają różne daty urodzin artysty ( jako Herman P. Blount urodził się 22.05.1914 roku w Birmingham, Alabama USA; zmarł 30.05.1993 roku w Chicago). Także prawdziwe nazwisko muzyka otacza aura tajemniczości: w latach 30-tych i 40-tych występował jako Herman „Sonny” Blount, posługiwał się także imieniem Sonny Lee. Niezależnie od prawdy, przez z górą czterdzieści lat znany był jako Sun Ra. Sam nieraz mówił swoim słuchaczom: „Jedni mówią o mnie Mr. Ra, inni Mr. Re. Wy możecie nazywać mnie Mr Mistery”.
Kalifornijska oficyna Resonance Records prezentuje „Lights on a Satellite: Live at the Left Bank” zestaw Sun Ra i jego Myth Science Cosmo Swing Arkestra – wcześniej niepublikowanych nagrań koncertowych z 1978 roku. Współprodukowana przez Zeva Feldmana i archiwistę Sun Ra Michaela D. Andersona (który grał również na perkusji na koncercie w 1978 roku), nowo odkryta sesja koncertowa przedstawia zapis koncertu, jaki orkiestra dała 23 lipca 1978 roku podczas zorganizowanego przez Left Bank Jazz Society ( w Famous Ballroom w Baltimore w stanie Maryland). Big band proroczego i awangardowego Sun Ra jest w porywającej formie: w repertuarze pojawia się nie tylko charakterystyczna stylistyka „jazzu ery kosmicznej”, ale także znakomite i nowatorskie interpretacje „Somewhere Over the Rainbow” oraz standardy jazzowe Fletchera Hendersona, Milesa Davisa i Tadda Damerona. Wydawnictwo Resonance Records uzupełniają dwa utwory zarejestrowane podczas koncertu i zaprezentowane w klasycznym filmie z 1980 roku „Sun Ra: A Joyful Noise” Roberta Mugge’a. Pakiety deluxe zawiera także esej znanego krytyka jazzowego J.D. Considine’a (który był obecny na koncercie), wspomnienia Andersona, Mugge’a, członka Left Bank Johna Fowlera, krytyka Dana Morgensterna i weterana Arkestry oraz współczesnego lidera zespołu Marshalla Allena oraz wypowiedzi o fenomenie Sun Ra Gary’ego Bartza i Craiga Taborna.
Sun Ra (ur. 22.05.1914 roku?) w Birmingham, Alabama USA; zmarł 30.05.1993 roku w Chicago) – to jedna z najbardziej niezwykłych postaci w historii muzyki współczesnej. W młodości słuchał nagrań klasycznych wokalistek bluesowych, takich jak Bessie Smith czy Ethel Waters i został wielbicielem grupy swingowej prowadzonej przez Fletchera Hendersona. Debiutował w latach 30-tych w Chicago jako pianista, aranżer i kompozytor u boku takich artystów, jak Fess Wheatley i Oliver Bibb. W 1946 roku akompaniował jazzmanom występującym gościnnie w chicagowskim Club DeLisa (m.in. Joe Williams i LaVern Baker). Pisał także aranżacje dla Hendersona, który był jego idolem i przez piętnaście miesięcy rezydował w tym samym klubie. Później Sun Ra pracował z Dukes Of Swing (basisty Eugene’a Wrighta), grał także z Colemanem Hawkinsem i Stuffem Smithem. Na początku lat 50-tych zaczął prowadzić własne małe zespoły, do których zaprosił Pata Patricka i Johna Gilmore’a. W połowie dekady miał już do dyspozycji 10-osobowy big-band o nazwie Arkestra, który w 1956 roku zadebiutował albumem „ Sun Song”. Początkowo Arkestra prezentowała idiosynkratyczny be-bop z aranżacjami w stylistyce Duke’a Ellingtona i Tadda Damerona, jednak już na początku lat 60-tych zmieniła się w najbardziej zaawansowaną i eksperymentalną grupę tamtego okresu. Sun Ra jako jeden z pierwszych liderów jazzowych używał dwóch saksofonów basowych, elektrycznej gitary basowej i elektronicznych instrumentów klawiszowych. Był także prekursorem pełnego i niczym nie krępowanego użycia perkusji oraz polirytmii, otwierając drogę solowym i grupowym improwizacjom. Sun Ra zaznaczył swoją obecność także w szerszym kontekście kulturowym: wskazywał na afrykańskie korzenie jazzu, nawoływał czarnych do dumy z ich własnej historii, a także głosił duchowy i mistyczny wymiar muzyki (istotne czynniki w kulturowo-politycznym odrodzeniu murzyńskiej społeczności w latach 60-tych oraz np. ruchu AACM i nowojorskiego loft-jazzu). Pod koniec lat 50-tych Sun Ra założył własną wytwórnię, Saturn Records (znaną też pod nazwą Thoth), w której nagrał większość swoich utworów. Wiele nagrań doczekało się reedycji w latach 60-tych i 70-tych nakładem firmy Impulse. Niemal każda płyta wydana przez Saturn Records ukazała się w ogran