Amerykański trębacz Warren Vache gry na kornecie uczył się legendarnego Pee Wee Erwina, grał w grupie ojca, Warrena Vache, Seniora, by w połowie lat 70-tych zaprezentować się z The New Jork Jazz Repertory Orchestra i rewelacyjnie przyjętym koncertem w Carnegie Hall, gdzie trębacz precyzyjnie odegrał najlepsze solówki Bixa Beiderbecke’a. Przez kilka lat grał w klubie Eddie’go Condona (1976-79) ale najważniejszym dla młodego trębacza był udział w różnych zespołach Benny’ego Goodmana i Woody’ego Hermana W 1976 roku Warren Vache rozpoczął współpracę ze Scottem Hamiltonem, która trwałą ponad 15 lat i znaczona jest kilkunastoma doskonałymi albumami ( m.in.” In New York City”1978”, “Skyscrapers”). Pod koniec lat 70-tych i w latach 80-tych Warren Vache grał jako solista w zespołach innych liderów, wracał do współpracy ze Scottem Hamiltonem oraz w prestiżowych zespołach Newport Jazz Festival All-Stars (1984) oraz The Concord Super Band (1979-82). Trasy koncertowe po USA, Europie i Japonii umocniły jego pozycję wśród nowych gwiazd mainstream-jazzu a bogata dyskografia dokumentowała jego grę i karierę ( „First Time Out”, „Jersey Jazz At Midnight’78”, ” 40th Anniversary Concert’78” z Benny’m Goodmanem, „Music Of Jelly Roll Morton” z Dickem Hymanem, „In Tokyo’1979” z Concord Super Band, „Polished Brass”, „Concord Superb Band’79”, „A Concord Jam’80 z Woody’m Hermanem, „Midtown Jazz”,„Iredescence”, „Newport Jazz Festival All-Stars’84”, „Live at The Vineyard’84”, „Songs Of New York” z Bobby’m Shortem, „ Easy Going”, „Benny Carter Songbook”, „Ballads and Other Cautionary Tales” ). Swoją elegancką grę Warren Vache utrzymuje w stylistyce swingującego mainstreamu, udanie kontynuując dokonania takich muzyków, jak Bobby Hackett i Ruby Braff. Jego wszechstronny styl pozwolił mu wiązać się z twórcami, różnych jazzowych stylistyk, jak album „Warm Evenings”, nagrany z The Beaux-Arts String Quartet).
