Ciekawie przedstawia się najnowsza – jak zwykle różnorodna – kolekcja wydawnictw prestiżowej DUX Recordings. Przepięknym jest album „Gamba Sonatas” zrealizowany przez  Annę Firlus ( klawesyn) oraz Krzysztofa Firlusa ( viola da gamba). Płyta „Gamba Sonatas” stanowi zestawienie twórczości dwóch muzycznych rodów: tego największego, bez którego trudno wyobrazić sobie dziś historię muzyki nowożytnej – rodu Bachów – oraz niemal całkowicie zapomnianego i zepchniętego na margines świadomości, mającego polskie korzenie, rodu Podbielskich. Z tej konkurencji wyłaniają się cztery wyjąt­kowe osobowości  ( Christian Podbielski, Christian Wilhelm Podbielski, Johann Sebastian Bach i Carl Philipp Emanuel Bach) – każda zanurzona w swoim czasie i operująca indywidu­alnym stylem wypowiedzi. Wspólnym mianownikiem utworów przedstawionych na płycie jest wyjątkowy instrument, który uważany był za czasów Johanna Sebastiana Bacha za doskonały – viola da gamba. Słyszymy go wraz z towarzyszeniem klawesynu w interpretacji mał­żeństwa muzyków, specjalizujących się m.in. w wykonawstwie muzyki dawnej.

Paradę klasyków otwiera „Ludwig Van Bethoven – Cello Sonatas”  w brawurowej interpretacji wiolonczelisty Stanisława Firleja i pianisty Wojciecha Kubicy. Ludwik van Beethoven stworzył w ciągu dwóch dekad pięć sonat na fortepian z wiolonczelą. Sonaty odzwierciadlają przemiany wciąż rozwijającego się stylu kompozytora. Prezentowane  „II Sonata g-moll op. 5 nr 2”  oraz  „III Sonata A-dur op. 69” zestawione są na zasadzie kontrastu. Pierwsza jest dziełem młodzieńczym, pełnym wirtu­ozowskiej fantazji i wigoru, druga utwo­rem dojrzałego kompozytora, autora zna­czących dzieł symfonicznych. Pierwsza z nich została napisana w 1796 roku dla pruskiego króla Fryderyka Wilhelma II, a jej poszczególne części utrzymane raz w nastroju dworskiej dostojności, raz militar­nej werwy odpowiadają osobowości odbiorcy dedykacji. Natomiast powstała w okupowa­nym przez napoleońskie wojska Wiedniu „Sonata A-dur” ma o wiele bardziej elegijny i refleksyjny charakter.

Utwory fortepianowe Franza Xavera Mozarta interpretuje Anna Liszewska. Najmłodszy syn W.A.Mozarta, zwany Mozartem Lwowskim, Franz Xaver Mozart, zasłynął jako pianista oraz kompozytor. Pisał głównie utwory fortepianowe, realizujące założenia fakturalne szkoły mannheimskiej, charakteryzujące się homofoniczną strukturą, cieniowaniem dynamicznym i różnorodnością artykulacji, wirtuozowskim stylem brillant. Fortepian był wówczas coraz modniejszym i wciąż ewoluującym w swojej konstrukcji instru­mentem, co w bardzo oryginalny sposób wykorzystał kompozytor, ukazując jego subtelności oraz wrażliwość na ekspresję pianisty. Zinterpretowane na płycie „Franz Xaver Mozart- Piano Works”  utwory, łączą w sobie  zarówno prostotę ludowej i regionalnej muzyki  jak i wyrafinowanie form klasycznych i wirtuozerię pianistyczną Anny Liszewskiej.

Prezentowana na płycie „ Bach/Chopin/Saint-Saëns/Godowski” to dokument wspaniałej wirtuozerii pianisty Łukasza Kwiatkowskiego. Twórczość kompozytorska Leopolda Godowskiego składa się głównie  z trans­krypcji i bardzo wymagających studiów techniki fortepianowej biorących za punk wyjścia dzieła innych kompozytorów. Leopold Godowski ( urodzony w okolicach Wilna) uważany jest często jako pianista amerykański polskiego pochodzenia, innym razem za pianistę polskiego, a nawet za pianistę rosyjskiego. Więk­szość życia spędził w Stanach Zjednoczo­nych, koncertował na estradach wszystkich kontynentach świata. Co zaskakujące, ten znakomity wirtuoz fortepianu nigdy nie pobierał systematycz­nych lekcji gry i, wyjąwszy krótkie studia w Paryżu (pod kierunkiem Saint-Saëns’a) i w Berlinie, był muzycznym samoukiem! Prezentowana na płycie „ Bach/Chopin/Saint-Saëns/Godowski”  twórczość Godowskiego w dużej mierze składa się z trans­krypcji i bardzo wymagających studiów techniki fortepianowej biorących za punk wyjścia dzieła innych kompozytorów. Utwory oryginalne niosą nie mniejsze trudno­ści wykonawcze oraz interpretacyjne, ale Łukasz Kwiatkowski radzi sobie z nimi znakomicie, pozwalając słuchaczom cieszyć się twórczością mało znanego kompozytora.

Kaprys, jako forma wirtuozowska, przezna­czona przeważnie na instrument solo, narodził się w XIX wieku. W tych czasach instrumen­taliści bywali również kompozytorami – two­rzyli utwory dostosowane do swoich moż­liwości, a kaprys był wśród nich gatunkiem o charakterze najbardziej popisowym. Jest on również głównym tematem albumu „Tutti i Capricci del signor Piatti” wspaniale zrealizowanym przez wiolonczelistkę Annę Wróbel , dla której wirtuozeria kaprysów to także różnorodna nastrojowo, cie­kawa kameralistyka, interpretowana i opracowana w rodzinnym zespole, na dwie i trzy wiolonczele (Anna Wróbel, Elżbieta Piwkowska-Wróbel, Andrzej Wróbel). Same zaś  „Kaprysy” Alfredo Piatti’ego, uznane przez Yehudi Menuhina za wiolonczelowy Nowy Testament, choć trudne interpretacyjnie to pełno  w nich pięk­nych, zróżnicowanych melodii i kontrapunk­tów wykorzystujących niemal wszystkie możliwości wiolonczeli.

Tradycją i kanonem polskiej muzyki wokalnej jest okolicznościowy album „Jubilate”  Ireneusza Łukaszewskiego – jednego z najwybitniejszych polskich dyrygentów i szefa Polskiego Chóru Kameralnego. To znakomita okazja do realizacji nagrania, na które składają się kompozycje stworzone dla tego chóru przez jego założyciela i pierwszego dyrygenta. Czas i okoliczności powstania prezentowanych na płycie utworów chóralnych Ireneusza Łukaszewskiego, utrzymanych w religijnym charakterze, ukazują inspiracje i motywy twórcze kompozytora. Współpraca Łukaszewskiego z chórem zaowocowała też wielką ilością opracowań muzycznych. Jubileuszowy album przedstawia najnowsze z nich; autorskie „ Jubilate Deo”, „ Kyrie Rondo”, „ Salve Regina”, „Modlitwa Św. Bernarda”, ”Senna Kolęda”, „Betlejemska Gwiazda” ale także popularne pieśni Ignacego Jana Paderewskiego ( np. „Nad wodą wielką i czystą”, „ Siwy koniu”, „Szumi w gaju brzezina”) i Fryderyka Chopina ( w tym słynne „Życzenie” i „ Śliczny chłopiec”).