Obok wielu zespołów sesyjnych nagrywających muzykę na potrzeby indyjskiego przemysłu filmowego, pionierem w prezentacji koncertowej tej muzyki jest formacja Bollywood Brass Band, przedstawiająca najróżniejsze oblicza indyjskiej muzyki ludowej, folkloru hinduskich ceremonii oraz interpretacji przebojów „bollywood”. Włączenie do instrumentarium, poza egzotycznymi instrumentami, takimi jak dhol, colossal sousaphone, punjabi drum czy loud, zestawu jazzowych saksofonów, trąbek, puzonów spowodowało, że Bollywood Brass Band zyskał szlachetne, jazzowe brzmienie, które stylistykę „bollywood” traktuje wyłącznie jako inspirację do żywiołowego koncertu.
Równie przekonująca zespół brzmi na płytach. Premierowy „The Bollywood Brass Band” przedstawiał największe przeboje filmowe z fabryki „bollywood”, takie jak „Ek Ho Gaye”, ” Hum Aur Tum” oraz „Gur Nalon Ishk Mitha”. Doskonała, jazzująca aranżacja nawiązywała do brzmienie prezentowanego (jeszcze w latach dziewięćdziesiątych) przez legendarny Mombay Brass Band, ale propozycje muzyczne debiutantów były zdecydowanie bardziej żywiołowe. Improwizacje jazzowe, aranżowane fragmenty instrumentów dętych tworzyły rodzaj hinduskiej „masali” – magnetycznego powiązania muzyki i życia.Kolejny album to „Rahmania – The Music of AR Rahman”, album w całości dedykowany i oparty o kompozycje słynnego, hinduskiego kompozytora muzyki filmowej. Pomysłem na własną interpretację popularnych przebojów (np. „Ek Tu Hi Bharosa”, „Ishq Bina ” czy wręcz transowy „Ramta Jogi”) stało się świadome nawiązanie brzmienia „bollywood” do specyficznego, amerykańskiego big-bandowego i musicalowego brzmienia ” Hollywood” z lat trzydziestych i czterdziestych.
Entuzjastycznie przyjęto album „Movie Masala„. Zestaw zaproponowany przez Bollywood Brass Band zawierał kolekcję największych, filmowych przebojów skomponowanych przez najpopularniejszych, indyjskich kompozytorów „bollywood” : duet kompozytorski Laxmikant & Pyarelal oraz wielkiego modernistę stylu R. D. Burmana. Skoro poprzedni album określano jako „Rahmania”, to ten doczekał się rekomendacji jako „Burmania” bowiem lansował nowe brzmienie popularnych kompozycji „bollywood” z ostatniego półwiecza. Dziesięć doskonałych interpretacji, w tym kultowe „Chura liya hai tum Ne”, „Aaj ki raat” oraz „Dil To Pagal Hai has an alaap”, przedstawiono jako ujazzowione, marszowe, tradycyjne Bhangra. Na dodatkowym CD – jako wersje zmiksowane przez popularnych DJ-ów. Nick z Temple of Sound zrealizował dub-version „Dum maro dum”, Russ z formacji Future World Funk dodał elektroniczne banjo stylistyce Bhangra w ” Too cheez bari hai mustt mustt” (brawurowo odegranej przez wirtuoza tabli). Wśród innych DJ -producentów znaleźli się także Bill Sander – miksujący ludowe brzmienie hinduskiego dhol czy kanadyjski mistrz Electric- Bhangra, Jazzy B ubierający etniczny „Choli ke peeche” w stylistykę dance floor. Z legendarnej oficyny Ninja Tune, DJ Pest brawurowo rozegrał przebój „Aaj ki raat”.
Najnowszy album „Chaiyya Chaiyya” nagrano z charyzmatycznym wokalistą Rafaqatem Alim Khanem, wnukiem najwybitniejszego pakistańskiego śpiewaka, Salamata Ali Khana. Album zawiera piosenki, jakie powstały w stylistyce „bollywood” i na potrzeby filmu w Indiach i Pakistanie w ostatnich sześćdziesięciu latach. Zespół ponownie sięgnął tutaj po przeboje „bollywood” i przedstawił nowe wersje kompozycji AR Rahmana, RD Burmana oraz funkowe brzmienie („bollywood” lat siedemdziesiątych) lansowane wtedy przez popularny duet Kalyanji-Anandji.
