Duke Robillard od ponad czterdziestu lat znajduje się w czołówce bluesa i swingowego jazzu. Założyciel Roomful of Blues, muzyk Fabulous Thunderbirds, solista i autor wybitnych płyt, ale także artysta chętnie zapraszany na sesje innych twórców ( od Boba Dylana i Pinetopa Perkinsa po Eddy’ego Clearwatera i Ruth Brown). Nie dziwi zatem, że dyskografia gitarzysty obejmuje ponad sto albumów, w tym najnowszy „Duke Robillard – And His Dames Of Rhythm “.
„ To nagranie oznacza dla mnie spełnienie marzeń – mówi o sesji Duke Robillard. Kiedy właścicielem M.C. Records, Mark’em Carpentierim zaczęliśmy rozmawiać o nowym albumie, wybraliśmy plan, który zapewniał mój standardowy band, zasilony sekcją blaszaną oraz moją, akustyczną gitarą. Aby pomysł wart był realizacji zaprosiliśmy kilka wybitnych wokalistek, by zaśpiewały zestaw melodii, które kochałem, takich z lat dwudziestych i trzydziestych. Zawsze uwielbiałem ten okres w muzyce i chciałem zagłębić się w ten słynny American Song Book. Chciałem również, aby materiał był prosty, swingujący i bluesowy”. Dla takiego pomysłu Mark Carpentieri pozyskał wspaniałe, śpiewające damy : Madeleine Peyroux, Marię Muldaur, Elizabeth McGovern ( z grupy Downtown Abbey) oraz Catherinę Russell. Miał zatem Duke Robillard swoje, wspaniałe “Dames Of Rhythm” w repertuarze piętnastu swingowych piosenek. Duke Robillard i jego Dames of Rhythm doskonale odnaleźli się w swingowej epoce lat dwudziestych i trzydziestych, łącząc akustyczną gitarę Robillarda z własną sekcją rytmiczną, dodali wspaniałe brzmienie i przenieśli w świat melodyjnego, pogodnego jazzowego przeboju ( od „ Squeeze Me” i „My Heart Belongs To Daddy” po „Walkin’ Stick” i „Lotus Blossom”).
Amerykański bluesman uważany jest za spadkobiercę słynnego T-Bone Walkera, czołowego reprezentanta teksańskiego bluesa. Z pianistą Al’em Copley’em założył w 1967 roku grupę Roomful of Blues, potem był muzykiem The Fabulous Thunderbirds. Obie te formacje zyskały nominacje do nagrody Grammy, a sam Duke Robillard był zapraszany na trasy koncertowe przez Toma Waitsa i Boba Dylana (zagrał w 1997 roku na płycie Dylana „Time out of Mind” ). Duke Robillard, dwukrotny zwycięzca BMA i nominowany wielokrotnie do Grammy Awards, przygotował album, który musi się podobać. Doskonały zespół ( Jon Erik Kellso-trąbka, Billy Novick- klarnet i saksofon altowy, Rich Lataille – saksofon altowy i tenorowy oraz klarnet, Andy Stein- skrzypce i gitara,Mark Earley- saksofon tenorowy i Carl Querfurth-puzon) brzmią, jakby zeszli prosto ze sceny z Cotton Club. No i śpiewające damy: Sunny Crownover to wokalistka jazzowa i bluesowa, która doskonali swoją muzykę z elitą z Austin. Koncertuje i nagrywa z D. Robillardem od 2008 roku. Teraz śpiewa „From Monday On” i hit Cole’a Portera, „My Heart Belongs To Daddy„. Kelley Hunt to piosenkarka Kansas City , która tworzy własną muzykę od ponad dwóch dekad, a teraz pięknie interpretuje „Please, Don’t Talk About Me When I’M Gone”, „Lotus Blossom” i „One Hour Tonight”. W śpiewie jest niezwykle autentyczna: jej matka śpiewała jazz i bluesa, jej babka śpiewała Ewangelię w Nowym Orleanie a Kekkey Hunt zauroczona jest stylistyką takich legend, jak Mahalia Jackson, Billie Holiday i Jay McShann. Elizabeth McGovern to nominowana do Oscara, Złotego Globu i nagrody Emmy aktorka, którą znamy z filmów takich jak „Ragtime” i „A Handmaid’s Tale” a także z Downtown Abbey. Na płycie wspaniale śpiewa „Me, Myself and I„. Maria Muldaur od ponad pięćdziesięciu lat śpiewa wszystko: rock and rolla, folk, blues, jazz i bluegrass. Na początku lat 70-tych wylansowała wielki przebój „Midnight at the Oasis„, występowała także z Grateful Dead, Jimem Kweskinem i The Jug Band, Elvinem Bishopem, dwukrotnie była nominowana do BMA i Grammy. Teraz sugestywnie śpiewa ”Got The South In My Soul” oraz „Was That The Human Thing To Do”. Styl wokalny Madeleine Peyroux został porównany do brzmienia legendarnej Billie Holiday. Rozpoczęła karierę muzyczną grając na ulicach Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu a jej debiutancki album, „Dreamland” połączył oryginalne utwory z coverami przebojów lat dwudziestych i trzydziestych śpiewanych przez Billie Holiday, Bessie Smith i Fatsa Wallera. Dlatego pewnie z taką łatwością i charyzmą śpiewa „Squeeze Me” i „Easy Living”. Natomiast Catherine Russell jest weteranką estrady, urodziła się śpiewając blues i jazz. Jej ojciec był dyrektorem muzycznym Louisa Armstronga, a jej matka posiadała stopnie naukowe Juillard School of Music i Manhattan School of Music. Catherine jest dwukrotną laureatką Grammy Awards. To jej wersja „Blues in My Heart” jest perełka całej sesji Duke’a Robillarda.
Duke Robillard należy do najbardziej uznanych współczesnych artystów świata bluesa i jazzu, o czym niewątpliwie świadczą nominacje do nagrody Grammy oraz liczne statuetki Blues Music Awards,czyli „bluesowych Oscarów”. Artysta w swojej twórczości nawiązuje do wielu gatunków muzycznych – swingującego jazzu, klasycznego elektrycznego bluesa czy muzykę zawierającą elementy funku, rock`n`rolla oraz rockabilly. Współpracował z tak różnymi artystami, jak Bob Dylan, Scott Hamilton, Tom Waits, Ronnie Earl, Jay McShann, Ruth Brown, Jimmy Witherspoon czy Herb Ellis. Teraz dopisał sukces znaczony współpracą ze znakomitymi wokalistkami : Madeleine Peyroux, Marię Muldaur, Elizabeth McGovern oraz Catherinę Russell.