Frank Sinatra jest uosobieniem amerykańskiej muzyki rozrywkowej i nagrania artysty wymienia się w tej samej linii, co standardy Presleya, Dylana i Springsteena. Mit Sinatry skonstruowany został wokół „american dream”: kariery, popularności i pieniędzy. Urodził się w biednej rodzinie sycylijskich emigrantów. Już jako młodzieniec otarł się o profesjonalną estradę: raz był to własny kwartet jazzowy Hoboken Four, innym razem nowojorskie sukcesy w orkiestrze Harry Jamesa ( w 1939 roku).
Największą popularność zdobył Frank Sinatra w latach czterdziestych. Jako wokalista orkiestry Tommy Dorsey’a (1940-42) zdominował swoimi piosenkami wszystkie amerykańskie listy przebojów. Błyskotliwa kariera przystojnego Francisa Sinatry „pilotowana” była ( co nigdy nie zostało wyjaśnione) rodzinę sycylijskich współbraci. „Mafioso Sinatra”, jak określała wokalistę brukowa nowojorska prasa, plasował kilkanaście przebojów na listach popularności; hit „I’ll Never Smile Again” przez wiele tygodni przewodził notowaniom tygodnika Billboard a swingowe ballady Sinatry śpiewała cała Ameryka. Autorski program radiowy F.Sinatry „Hit Parade” był najpopularniejszą audycją w USA w latach wojny. Kiedy amerykańscy żołnierze powrócili do domów, słodka muzyka Sinatry straciła na swej patriotycznej wymowie. Mimo to kilkanaście nowych piosenek Sinatry pojawiło się na listach bestsellerów. Spekulacje na temat mafijnych powiązań oraz rodzinno-sycylijskie sterowanie karierą spowodowały, w końcu lat czterdziestych, załamanie kariery piosenkarza. Kontrakt z Capitol Records oraz współpraca z jazzowym big bandem Nelsona Riddle spowodowały, że muzyka i stylistyka postrzegane były w innych, balladowo-jazzowych relacjach. Sinatra sporo nagrywał, dużo koncertował, udzielał się w filmie ( np.”Guys And Doll”,1955; ”High Society”,1956; ”Can-Can”,1960; ”The Man With The Golden Arms”,1955). I choć piosenki Sinatry nie pojawiały się już gromadnie na listach przebojów, to uznanie dla wokalisty było ogromne. Wielkimi przebojami stały się piosenki „Strangers In The Night”, „Granada”, „Something Stuppid” (nagrany wspólnie z córką Nancy) oraz standard Paula Anki „My Way” (przez 122 tygodnie na liście hitów Billboardu !). Rozległa dyskografia Franka Sinatry obejmuje kilkadziesiąt albumów: od ckliwych, banalnych szlagierów z orkiestrami Harry’ego Jamesa, po balladowe standardy i komercyjne przeboje. Doskonałym przykładem uniwersalności muzyki Sinatry jest np. album „Frank Sinatra & Sextet – Live in Paris” – zapis koncertu z 1962 roku, podczas którego wokalista perfekcyjnie wyśpiewał swe wielkie przeboje: „Chicago”,”Imagination”, „Moonlight In Vermont”, „My Funny Valentine”, „Night & Day” oraz „I’ve Got You Under My Skin”. Właśnie to ostatnie nagranie stało się zaczątkiem „nowej” kariery Sinatry, który realizując albumy „Duets” zaprosił do współpracy m.in. Bono-wokalistę rockowej formacji U 2, Tony’ego Bennetta, Lisę Minelli, Stevie’go Wondera, Charlesa Aznavoura, Natalię Cole, Willie’go Nelson, Dolly Parton, Bette Middler i Dianę Ross.
Frank Sinatra, który był związany ze sceną przez blisko siedem dekad, stał się ponadczasową ikoną świata rozrywki a jego występy na żywo przeszły do historii popkultury. Zestaw „Standing Room Only„, to trzy fascynujące, niewydane dotąd albumy koncertowe. Wydawnictwo prezentuje pełne koncerty z trzech dekad kariery Sinatry. Pierwszy to koncert w Las Vegas (28 stycznia 1966 roku) wraz z orkiestra Counta Basiego i zawiera m.in. takie przeboje, jak „Come Fly With Me”, “I’ve Got You Under My Skin”, “Fly Me To The Moon”, “The Shadow Of Your Smile”, “It Was A Very Good Year” oraz “ My Kind Of Town”. Koncert w Philadelphia Spectrum Arena zarejestrowany został 7 października 1974 i nigdy wcześniej nie był publikowany. Hitami tego koncertu były m.in. “ I Get A Kick Out Of You”, “I’ve Got You Under My Skin”, “Send In The Clowns”,“ You Are The Sunshine Of My Life”, “What Are You Doing The Rest Of Your Life ? ” oraz słynna “My Way” . Występ w Reunion Arena w Dallas (24 października 1987 roku) to pakiet takich przebojów i standardów, jak „You Are The Sunshine Of My Life”, „ What Now My Love”,” My Heart Stood Still”, “ Moonlight In Vermont”, “ Summer Wind”, “ You Will Be My Music”, “ More Than You Know”,” Mack The Knife”, ” The Lady Is A Tramp”, “Bewitched”, “ Angel Eyes”, “Lonely Town”, hity z filmu “New York, New York” oraz flagowa “ My Way”. Ekskluzywne, kolekcjonerskie 3-płytowe wydawnictwo „Standing Room Only” przygotowane zostało przez Larry’ego Walsha w NBC Universal Audio i nowocześnie zmasterowane przez Setha Fostera w Universal Mastering Studios. Do płyt dołączony został 30-stronicowy booklet, zawierający rzadkie lub nigdy dotąd niepublikowane fotografie.
