Pod koniec lat pięćdziesiątych grupa kilku wokalistów rozpoczęła okazjonalnie śpiewać w konwencji „vocalese’ w nowojorskim apartamencie Dave’a Lamberta. W czasie tych sesji wokaliści wykonywali improwizowane linie melodyczne, na wzór jazzowych partii instrumentalnych. 10 lat wcześniej, Dave Lambert pracował jako aranżer i wokalista w zespole Gene’a Krupy, wziął też udział w rejestracji „What’s This?” – bodaj pierwszym nagraniu nowoczesnej bopowej wokalistyki. W 1955 roku, wraz z Jonem Hendricksem, nagrali w duecie „vocalese’ową” wersję standardu „Four Brothers”. W 1958 roku Lambert i Hendricks zaprosili do duetu wokalistkę Annie Ross. Tak rodziła się koncepcja nagrania albumu „Sing A Song Of Basie”. Wokaliści wykonywali ‘bezsłowne’ (vocalese) linie wokalne, będące transkrypcją brzmienia sekcji saksofonów i trąbek big-bandu Count’a Basie’go. Formuła takiej wokalnej interpretacji nagrań instrumentalnych spotkała się, pod koniec lat 50-tych i na początku 60-tych ze sporym uznaniem i entuzjastycznym zachwytem publiczności. Tak zrodził się wokalny zespół wszechczasów, trio Hendricks-Lambert-Ross. W 1962 roku Ross odeszła od tria (zastąpiła ją Yolande Bavan). Dwa lata później odszedł także Lambert, tym samym kariera i koncepcja tria Lambert-Hendricks-Ross (Bavan) przeszła do historii jazzu ale zaznaczona została wybitnymi nagraniami „ Sing A Song Of Basie”,” The Swingers”,” The Hottest New Group In Jazz”, “Lambert, Hendricks And Ross Sing Ellington”, “High Flying”,” Lambert, Hendricks And Bavan: Having A Ball At The Village Gate”,”At Newport” ,”At Basin Street East”. Sukces trio Lambert-Hendricks-Ross spowodowany był nie tylko perfekcją wykonawczą, ciekawym, swingowym brzmieniem, ale przede wszystkim nowatorskimi aranżacjami, którym poddano modern-jazzowe kompozycje.
Dave Lambert przez krótki czas pracował jeszcze jako aranżer studyjny, indywidualną karierę podjął Jon Hendricks. Wokalista jazzowy, który największą popularność i uznanie zdobył przede wszystkim w latach pięćdziesiątych koncertując i nagrywając w trio z Annie Ross i Dave’m Lambertem. Od tego czasu trio Lambert-Hendricks-Ross uchodziło za jedną z najważniejszych grup wokalnych jazzu. Jon Hendricks zadebiutował na profesjonalnej estradzie mając zaledwie 14 lat, ale u boku tak znamienitego jazzmana, jak pianista Art Tatum. Wokalista nie traktował jednak tego epizodu zbyt poważnie skoro później poświecił się studiom nad literaturą oraz prawem. I choć pojawiał się okazjonalnie na estradzie śpiewając nawet w zespole Charliego Parkera, to przełomowym okazał się jednak pomysł stworzenia małego wokalnego, zespołu, który nie tylko byłby uzupełnieniem brzmienia jazzowego combo lub big- bandu, ale sam w sobie stanowił by ważny element tworzonej muzyki. W 1955 roku Hendricks oraz Dave Lambert decydują się na autorskie nagrania i tak powstaje „Four Brothers” (słynna kompozycja Jimmie’go Giuffre’go) w brawurowej interpretacji duetu. Album pod tym samym tytułem staje się wielkim przebojem jazzu i muzyki rozrywkowej. W 1957 roku pojawia się album „Sing A Song Of Basie” gdzie duet Hendricks-Lambert poszerzono o trzeci, wspaniały głos Annie Ross. Trio odnosiło wielkie sukcesy i cieszyło się olbrzymia popularnością w Stanach Zjednoczonych i w Europie. Dopiero na początku lat 60-ych popularność zespołu osłabła: Annie Ross opuściła grupę a jej miejsce zajęła Yolande’a Bavan. Rozpad słynnego trio był nieunikniony. W połowie lat 60-tych Jon Hendricks realizował już własne pomysły muzyczne: od ciekawych prezentacji „Evolution Of The Blues Song” po europejskie (gdzie przez kilka lat mieszkał) koncerty z różnymi zespołami. Dopiero w latach 80-tych nastąpił swoisty nawrót do muzyki Jona Hendricksa. Często koncertuje wraz z „rodzinnym” zespołem The Hendricks Family ( z udziałem żony Judith oraz dzieci Michelle i Erica), pojawiał się jako promotor np. talentu Bobby’ego McFerrina, nagrywając z nim i wiele koncertując. Jego wspaniałe albumy obejmują nie tylko nagrania ze słynnym trio, ale także autorskie płyty „ Evolution Of The Blues Song”, “Havin’ A Ball – Live At The Village Gate”, “Tell Me The Truth”, “September Song”, “Love”, “Freddie Freeloader”, “Watermelon Man”, “Boppin’ At The Blue Note”.
Brytyjska wokalistka Annie Ross ( Annabelle Short Lunch) początkowo pracowała w Hollywood jako aktorka, potem odbywała międzynarodowe trasy jako wokalistka. Śpiewała w latach 50-tych z Tony’m Crombie’m i Jack’em Parnellem. Nim dołączyła do słynnego tria Lambert-Hendrix -Ross śpiewającego w konwencji ‘scat’ i ‘vocalese’ i z którym pracowała w latach 1958-1962, zdołała już wcześniej nagrać wiele doskonałych partii wokalnych. Największym sukcesem wokalistki okazała się jednak współpraca z Jonem Hendricksem i Davem Lambertem: ich przełomowy album „Sing A Song Of Basie” stał się jednym z najważniejszych nagrań nowoczesnego jazzu. W połowie lat 60-tych Annie Ross prowadziła w Londynie klub „ Annie’s Room”, pracowała w filmie i telewizji ( zarówno jako aktorka np. w filmach „Yanks”oraz „Superman 3”, jak i wokalistka). Jeszcze w latach 80-tych znalazła sobie muzycznego partnera (Georgie Fame), z którym sporo koncertowała i okazjonalnie nagrywała. Jej dyskografia obejmuje znakomite albumy z trio oraz płyty sygnowane własnym nazwiskiem ( „Annie Ross Sings’,” Cranks”, “Annie By Candlelight”,” Annie Ross Sings A Song With Gerry Mulligan” ,”Sing Along With Count Basie”, “Gypsy”, “ A Gasser “-z Zoot’em Simsem, “Loguerhythms”, “You And Me Baby”, “ Annie Ross