Flecista Hubert Laws to muzyk pozostający pod znacznym wpływem jazzu, ale w swej sztuce poszukujący brzmienia klasycznego isymfonicznego. Rozpoczynał w latach 50-tych w stawiającej pierwsze jazzowe kroki grupie The Crusaders. Równocześnie odbywał klasyczne studia muzyczne i koncertował z „poważnym repertuarem” w filharmonii. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych był przede wszystkim modnym instrumenalistą, którego do wspólnych nagrań zapraszali zarówno jazzmani, jak i twórcy muzyki rozrywkowej. Flecista zarejestrował kilkanaście albumów dla słynnej CTI Records lansując „lekkie,łatwe i przyjemne brzmienie fusion-jazzu”, nagrywając własne albumu oraz prowadząc (od 1967 roku) autorski New York Sextet. Zafascynowany jazzem równocześnie związany był stałym kontraktem z orkiestrą nowojorskiej Metropolitan Opera oraz New York Philharmonic Orchestra. Jego najpopularniejsze nagrania zarejestrowano dla CTI Records, ale ważnymi były także “The Laws Of Jazz”, “Crying Song”, “Afro-Classic”, “Morning Star” ,”At Carnegie Hall’1973”, “How To Beat The High Cost Of Living”, “Storm Than The Calm”, “New Earth Sonata” – z Quincy’m Jonesem i Chick’em Coreą. Wspólnie z bratem Ronnie’m (saksofonistą) koncertował i nagrywał w różnych, familijnych układach. W latach 80-tych Hubert Laws oraz francuski flecista Jean-Pierre Rampal dokonali wspólnych nagrań, wiele koncertując. Dla Huberta Lawsa był to czas ważnych decyzji artystycznych; odtąd z większym pietyzmem podchodził do interpretacji muzyki klasycznej, własnych kompozycji i komercyjnych hitów jazzu.