Harfa to jeden z najstarszych instrumentów świata, znany od  ponad pięciu tysięcy. Harfę nazywa się anielskim instrumentem nie tylko ze względu na skojarzenia w rzeźbach i obrazach z dzierżącym ją w dłoniach aniołem. Współczesne harfy posiadają do 47 strun, wykonanych z matulu, tworzyw sztucznych lub odpowiednio spreparowanych jelit zwierzęcych, a rozszerzające się w stronę podstawy jedno z ramion to pudło rezonansowe. Mają kształt odwróconego wyprofilowanego trójkąta, który nadaje im majestatyczności. Prestiżowy, piękny i zarazem wymagający opanowania trudnej techniki gry  jest klasycznym instrumentem strunowym szarpanym. Jednak, w odróżnieniu do gry na gitarze, harfista wydobywa dźwięki muskając struny harfy koniuszkami ośmiu palców obu rąk, przez co dźwięk jest bardziej harmonijny i ciepły. Jest także  coś szczególnego w tym instrumencie, bowiem za każdym razem wzbudza ogromne emocje, gdy pojawia się wirtuoz prezentujący nie tylko klasyczny kanon repertuarowy, ale także szukający w brzmieniu oraz możliwościach technicznych harfy interpretacji muzyki popularnej a nawet jazzu. Lista wybitnych artystów, którzy stali się wirtuozami gry na harfie jest coraz pokaźniejsza i tworzą ja także znamienite osobowości oraz mistrzowie harfy, jak Loreena McKennitt i Andreas Vollenweider, ale także szukające jazzowych odniesień i ekspresji koncerty i nagrania Tashy Smith Godinez, Brendee Younger czy legendarnej Alice Coltrane.

Mieszkająca w Chicago a pochodząca z Francji Isabelle Olivier, jako harfistka jazzowa i kompozytorka wytyczyła także niekonwencjonalną ścieżkę w swojej karierze, nawiązując interdyscyplinarne powiązania w obrębie sztuk i prezentując z gracją różne stylistyki. Eksploracja artystyczna poprzez harfę pozwoliła jej poszerzyć muzyczne horyzonty w różnych, artystycznych obszarach. Isabelle Olivier nagrała kilkanaście albumów z własnymi kompozycjami, koncertowała na całym świecie by prezentować ciekawe oraz stylistycznie składne projekty. Współpracowała z tak wyjątkowymi osobowościami , jak nagrodzona Oscarem reżyserka Agnes Varda, wybitny perkusista Peter Erskine czy innowacyjny gitarzysta Rez Abbasi. Jako pierwsza kompozytorka-harfistka została  laureatką  Villa Le Nótre w Wersalu, otrzymała  także zamówienie Art lnstitute of Chicago na skomponowanie i wykonanie artystycznej wersji „Gauguin- The Alchemist”. Wspierana przez Fundację FACE  zrealizowała projekt „Oasis” z Rez Abbasim a w 2021 roku świętowała swoje  trzy dekady na scenie albumem „Smile” –  hołdem dla Charliego Chaplina. Emily Dickinson, Cannonballa Adderley’a i Jamesa Blake’a. Szczególną rolę w muzyce harfistki odgrywają francuscy impresjoniści, którzy zrewolucjonizowali świat sztuki, stawiając emocjonalną i duchową percepcję świata natury ponad jego dosłowną reprodukcję. lsabelle Olivier zawsze czuła wrodzoną sympatię do impresjonizmu i odkryła echa tej estetyki w swoich artystycznych pasjach, przede wszystkim w równoległych światach jazzu i muzyki klasycznej. Na nowym albumie „Impressions” Isabelle Olivier wyczarowuje śmiały muzyczny krajobraz z bujnych i poruszających odcieni swoich różnorodnych wpływów. Zainspirowana „Impressions”- słynną kompozycją ikony saksofonu tenorowego Johna Coltrane’a, eksploruje zbiegi jazzu oraz impresjonizmu z malarskim instynktem do uzupełniających się kolorów, form i faktur. „Myślę o impresjonizmie jako o połączeniu elegancji, minimalizmu, spektralnych pojęć, uczuć i wibracji — rzeczy, które można poczuć, ale nie można wyjaśnić. Patrzenie na sztukę impresjonistyczną jest jak stawanie się częścią natury, do tego stopnia, że ​​zapominasz, że jesteś człowiekiem. Uwielbiam to uczucie” – wyjaśnia genezę albumu lsabelle Olivier.

Harfistka prezentuje tym razem prezentuje wszechstronny i płynny gatunkowo zespół, w którego skład wchodzą synowie artystki: pianista i akordeonista Tom Olivier-Beuf oraz muzyk elektroniczny Raphael Olivier. Do tego klasyczny kwartet kameralistówy (skrzypkowie Mathias Naon i Anne Le Pape, altowiolista Cyprien Busolini i wiolonczelista Jean-Philippe Feiss) oraz perkusista Baptiste Thiebault. Oprócz kompozycji Isabelle Olivier inspirowanych impresjonizmem, album przeplatany jest wieloma grupowymi improwizacjami, które sugerują lub zostały zasugerowane przez impresjonistyczne idee: od mglistego, zmierzchowego „Fog on the Lake” po surowe „A Pizzicato Life” oraz kultowe „Impressions” Johna Coltrane’a.

Dionizy Piątkowski