Rozbudził nam Ptaszyn nasze apetyty, gdy ukazała się entuzjastycznie przyjęta sesja „On The Road vol.1” jego autorskiego kwartetu. Teraz drugie otwarcie i równie znakomity zestaw, jaki Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet przedstawił na kilku koncertach. Nagrania pochodzą z koncertów w Klubie „Perspektywy” w Ostrowcu Świętokrzyskim (2003), w Pałacu w Ostromecku podczas festiwalu Drums Fusion (2008), w Miejskim Domu Kultury w Słupcy (2009) oraz z Podlasie Jazz Festival w Białej Podlaskiej (2020). „Ta płyta ma dla mnie szczególne znaczenie — mówi Jan Ptaszyn Wróblewski — ponieważ jest zrealizowana w zupełnie inny sposób niż jakiekolwiek inne moje płyty. Jest to bowiem selekcja z bardzo obszernego materiału, z bardzo dużego okresu nagrań realizowanych na festiwalach, czasami w klubach. Po prostu miałem tych taśm niesamowicie wiele i mogłem sobie pozwolić na wybranie z nich tego, co wydawało mi się najciekawsze”.
Jan Ptaszyn Wróblewski to najbarwniejsza postać polskiego jazzu, niekwestionowany lider i “dobry duch” życia jazzowego w Polsce. Saksofonista tenorowy i barytonowy a także kompozytor, aranżer i dyrygent. Znany publicysta, krytyk, dziennikarz radiowy. Edukację muzyczną rozpoczął jeszcze w Kaliszu, gdzie ukończył Średnią Szkołę muzyczną w klasie klarnetu i fortepianu. Po maturze przeniósł się do Poznania i rozpoczął studia na Wydziale mechanizacji Rolnictwa Politechniki Poznańskiej. W czasie studiów nie zerwał kontaktów z muzyką. Atmosfera w Poznaniu i klubach studenckich wręcz zachęcała do wspólnego muzykowania; prowadził własny zespół muzyczny i współpracował z Kwintetem Jerzego Miliana. Na scenie profesjonalnej zadebiutował w 1956 roku wraz z Sekstetem Krzysztofa Komedy, w którym grał na saksofonie barytonowym wystąpił na koncercie, podczas otwarcia poznańskiego ośrodka TV. Z zespołem Komedy wziął udział w latach 1956-57 w historycznym I i II Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Sopocie ( pierwsze edycje Jazz Jamboree). „ Zacząłem grać jazz – wspomina Jan Ptaszyn Wróblewski w książce „Czas Komedy” – kiedy mieszkałem jeszcze w Kaliszu. Prowadziłem zespół rozrywkowy grający do tańca. Chętnie korzystaliśmy z tych samych tematów, które grali jazzmani. Ale oczywiście o improwizacji sensu stricto trudno było mówić. Potem powędrowałem, w 1954 roku, na studia do Poznania. Studiowałem mechanizację rolnictwa na Politechnice. Traktowałem to wyłącznie jako ucieczkę przed wojskiem. Później udało mi się przenieść do PWSM—u, ale i tam nie wytrzymałem dłużej, bo tylko rok”. W czerwcu 1958 po przesłuchaniach prowadzonych przez George`a Weina został zaangażowany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman zagrał na festiwalu jazzowym w Newport (USA). Po rozwiązaniu zespołu Komedy związał się z zespołem Jazz Believers. Występował z nimi w latach 1958-59. Jednocześnie grał z zespołem Moderniści a następnie, w latach 1960-61, z Kwintetem Andrzeja Kurylewicza. Jednocześnie prowadził własne zespoły : Kwintet Poznański (1958-59) z J. Lechowskim, J. Milianem, St. Zwierzchowskim, J. Zylberem i J. Grossmanem; Jazz Outsiders (1960-61), Polish Jazz Quartet (1963-66), Studio Jazzowe Polskiego Radia (1968-78), SPPT Chałturnik (1970-77), wspólnie z Wojciechem Karolakiem kwartet Mainstream (1973-77), autorski Kwartet Jana Ptaszyna Wróblewskiego (1978-84), New Presentation (1982-83), Kwartet nr 2 J.P.Wróblewskiego (1984-85), Made in Poland (od 1992), Jan Ptaszyn Wróblewski Czwartet (od 1993). Przez cały okres działalności artystycznej tworzył okazjonalne zespoły i orkiestry o bardzo zmiennych składach, realizujące kolejne zamierzenia artystyczne lidera np.: Trio Ptaszyna, Kwartet Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Grand Standard Orchestra, Liga Dżentelmenów, Towarzystwo Nostalgiczne Swingulans , Very Special Blend. Współpracował także z Poznańską Piętnastką Radiową Zygmunta Mahlika, belgijską orkiestrą BRT, Studiem M.-2 Bogusława Klimczuka, Big Bandem Wrocław, Orkiestrą PR i TV (Studio S-1 pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego), grupą Four, SOS- czyli Sitwą Ogromnie Swingującą, zespołami Extra Ball i Sounds. Dyskografia “Ptaszyna” obejmuje kilkanaście albumów autorskich oraz kilkadziesiąt płyt, w których nagraniu brał udział. Postrzegany jest także jako kompozytor wielu standardów polskiego jazzu i muzyki rozrywkowej.
„On the Road” jest wyjątkowym wydawnictwem, pierwszym i jak do tej pory jedynym, obejmującym tak długi okres spotkań Ptaszyna i jego kwartetu z miłośnikami jazzu. Oficyna For Tune Records zdecydowała się na wydanie pierwszej części znakomicie zachowanych rejestracji koncertowych i uraczyła fanów jazzu znakomitym albumem „ On The Road vol.1”. Nagrania koncertowe kwartetu pochodzą z sesji z lat 2003–2020 i zawierają zawiera cztery kompozycje Jana Ptaszyna Wróblewskiego ( „Altissimonica”, „Seans na niepogodę”, „Inwersja”, „Po wielkim niżu”) i standard „Moritat” Kurta Weilla. Ptaszynowi towarzyszą świetni muzycy: Wojciech Niedziela (fortepian), Marcin Jahr (perkusja) oraz w różnych utworach basiści Jacek Niedziela-Meira i Andrzej Święs. Podobny układ ma „On the Road Vol. 2”, który zawiera pięć kompozycji : „Trzydzieści osiem” Jana Ptaszyna Wróblewskiego, „Doxy” Sonny’ego Rollinsa, „Autumn Nocturne” Josefa My-rowa, „Billie’s Bounce” Charliego Parkera oraz „We”!! Be Together Again” Carla T. Fischera.. Ptaszynowi towarzyszą jego stali, znakomici instrumentaliści: pianista Wojciech Niedziela, perkusista Marcin Jahr oraz (w różnych utworach: basiści Jacek Niedziela-Meira, Maciej Garbowski oraz Andrzej Święs. Skład kwartetu ukształtował się w połowie lat dziewięćdziesiątych i ma doświadczenie niezliczonej ilości koncertów i nagrań. Sporo tych sesji skrywa archiwum saksofonisty, stąd optymizm i oczekiwanie na kolejne płyty z tej znakomitej, „koncertowej trasy” Jana Ptaszyna Wróblewskiego.
