Według oficjalnych danych John Lee Hooker urodził się w Clarksdale, w Missisipi w 1917 roku. To umowna data, bowiem – niektórzy uważają, że bluesowy wokalista i gitarzysta postarzał się o trzy lata. Jego ojciec był duchownym, który opuścił rodzinę, gdy John był jeszcze dzieckiem. Chłopcem zaopiekował się ojczym Will Moore który nauczył go grać na gitarze. Will Moore był muzykiem z Luizjany, grywał ckliwe dostojne bluesy. Wiele lat później, John Lee Hooker – już jako znany artysta – przyzna, że wypracowanie swojego stylu zawdzięcza w dużej mierze właśnie ojczymowi. Chłopak uciekł z domu i nigdy więcej nie zobaczył ani swojej matki ani Willa Moore’a. W wieku 14 lat John Lee Hooker zaczął pracować jako chłopiec do pomocy w The New Daisy Theatre na słynnej Beale Street, jednej z najbardziej zasłużonych dla muzyki ulic Memphis. Potem podjął ciężką pracę w warsztatach samochodowych a w 1948 roku przeniósł się do stolicy amerykańskiej motoryzacji, Detroit, gdzie podjął pracę w Ford Motor Company. To wtedy występował w lokalnych klubach zdobywając lokalną popularność i , pragnąć wzbogacić brzmienie, zaczął grać na gitarze elektrycznej. Czarnoskóry gitarzysta i wokalista zdobył rozgłos jako muzyk pod koniec lat 40-tych, po tym jak jego utwory zostały wydane przez wytwórnię Modern Records. Jedno z jego pierwszych nagrań, piosenka „Boogie Chillen” stała się wielkim przebojem a charakterystyczne balladowe piosenki, oparte często o modne rytmy boogie-woogie stawaly się lokalnymi przebojami. To dzięki takiej muzyce John Lee Hooker zyskał uznanie różnych pokoleń oraz stał się ( podobnie jak B.B.King ) artystą łączącym czarno-biały świat muzycznej Ameryki.
Jego nagrania , od czasu debiutu płytowego w 1959 roku ,zyskały ogromne grono wielbicieli zarówno w USA, jak i w Europie. W latach 60-tych John Lee Hooker był ( obok Muddy’ego Watersa) jednym z idoli brytyjskiej młodzieży i muzyków takich formacji jak The Animals, The Yardbirds czy grup Johna Mayalla. Anglia stała się forpocztą dla bluesa przywożonego koncertami oraz nagraniami Muddy’ego Watersa, Big Billa Broonzy’ego, Howlin’a Wolfa i oczywiście Johna Lee Hookera. Eric Burdon wraz z The Animals nagrał ( w 1964 roku) swoją wersję jego przeboju „Boom Boom” promując tym samym nie tylko bluesmana, co nową muzyczną fascynację rock’n’rollowej Anglii. Kolejne dwie dekady były dla Johna Lee Hookera okresem nieustającej popularności. Jego twórczością inspirowali się tacy artyści jak Bob Dylan, Animals, The Rolling Stones i Nick Cave. W późniejszych latach, kiedy pojawiły się nowe gatunki muzyczne, nie dał osobie zapomnieć. Niemal bez przerwy był obecny na muzycznej scenie, na której potrafił odnaleźć się mimo nieustających zmian. W latach 70-tych współpracował z muzykami rockowymi, Van Morissonem, Petem Townshendem, Keithem Richardsem i Canned Heat ( nagrali płytę „Hooker n’ Heat”). W 1980 roku wystąpił w filmie „Blues Brothers”, który okazał się wielkim kinowym przebojem i jeszcze mocniej podkręcił popularność legendarnego bluesmana. W 1981 roku ukazał się album „The Healer„, nagrany z gościnnym udziałem takich muzyków jak Bonnie Raitt, Los Lobos, Johnnie Johnson i Carlos Santana; do sklepów trafił także krążek „Boom Boom„, który powtórzył sukces komercyjny poprzedniej płyty. Jego debiutancki album „Blues with a Vengeance„, wydany ponownie w 2004 roku był nominowany do Grammy Award. Także wydana w 2008 roku płyta „All Odds Against Me” była nominowana do Grammy w kategorii „Best Traditional Blues Album”. John Lee Hooker (22.08.1917-21.06.2001) nagrał ponad 100 płyt a do najbardziej znanych utworów należą „Boogie Chillen” oraz „Boom Boom„.
