Universal Music wraz prestiżową Blue Note Records wydał CD-set historycznych i przełomowych nagrań jazzu, jakie wybitni muzycy ( skupieni wokół oficyny Blue Note) zrealizowali w latach  pięćdziesiątych oraz sześćdziesiątych. Zestaw legendarnego gitarzysty Kenny’ego Burrella obejmuje jego znakomite albumy z lat 50-tych: “Introducing Kenny Burrell” ( 1956), “Kenny Burrell” (1956), “On View At The Five Spot Café “ ( 1959) oraz słynne, historyczne sesje “Blue Lights” z 1958 roku. Jak większość gitarzystów ze swojej generacji, w początkowej fazie  ulegał wpływom Charliego Christiana, wkrótce jednak wypracował własny, zrelaksowany i pełen ciepła styl oraz brzmienie. Kenny Burrell ma wyjątkową umiejętność tworzenia nienachalnej, bezpretensjonalnej muzyki bez popadania w schematyzm i sentymentalizm i jego wrażliwa, przy tym pełna autorytetu gra należy do najbardziej oryginalnych osiągnięć gitary jazzowej

Kenny Burrell pochodzi z rodziny, w której  wszyscy jego trzej bracia byli muzykami. W latach 1952-53 przez 18 miesięcy studiował grę na gitarze, a w 1955 roku otrzymał dyplom na Wayne University w Detroit. W 1948 roku grał w Candy Johnson Sextet, w 1949 roku z Count’em Belcherem, a w 1950 roku z Tommym Barnetem. W 1951 roku dokonał nagrań z Dizzy’m Gillespie’m podczas jego wizyty w Detroit. W marcu 1955 roku zastąpił Herba Ellisa w triu Oscara Petersona, a w 1957 roku towarzyszył  w trasie koncertowej Benny’emu Goodmanowi. Po podpisaniu kontraktu z  wytwórnią Blue Note Records nawiązał współpracę z organistą Jimmym Smithem, a w formacji The Cats nagrywał z Johnem Coltrane’m. W jego dyskografii znajdują się nagrania dokonane z Johnem Coltrane’m, Gilem Evansem, Stanem Getzem, Yusefem Lateefem, Hubertem Lawsem, Billie Holiday, Quincy Jonesem, Sonnym Rollinsem i inni wybitnymi artystami jazzu.

Seria albumów Kenny’ego Burrella nagrana w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dla Blue Note Records i Verve Records należy dziś do klasyki jazzu, a ” Midnight Blue” ze Stanleyem Turrentine’m jest jego  bodaj najlepszą płytą. ( tytułowy utwór stał się inspiracją dla „Moondance” Vana Morrisona). Inna doskonała płyta to” Guitar Forms” nagrana przez K. Burrella z Gilem Evansem w 1964 roku zawiera ambitną suitę z mnogością różnych odniesień stylistycznych. W końcu lat 80 -tych Kenny Burrell angażował do swoich zespołów wielu młodych Czarnych muzyków, jak np.perkusistę Kenny’ego Washingtona ( co nadawało brzmieniu jego tria wyjątkową ostrość i ekspresję). Kenny Burrell grał  wtedy również o wiele dynamiczniej, co pokazało, że jest nie tylko mistrzem nastroju i formy. W 1994roku gitarzysta przypomniał się międzynarodowej publiczności podczas  światowej trasy koncertowej, którą odbył z wieloletnim partnerem muzycznym, organistą  Jimmym Smithem.

Dionizy Piątkowski