Mal Waldron ( 16.08.1926-2.12.2002) genialny pianista nowoczesnego jazzu.Po zakończeniu formalnej nauki gry na fortepianie oraz kompozycji, zaczął grać zawodowo w licznych zespołach rhythm and bluesowych. Do wspólnych nagrań zaprosił go Ike Quebec, a od roku 1954  współpracował regularnie z Charlesem Mingusem: grał z jego Jazz Workshop w czasie festiwali jazzowych w Newport w 1955 i 1956 roku. Pod koniec 1956 roku założył ( wspólnie z Gigi Grycem oraz Idrees’em Suliemanem) kwintet, który nieoczekiwanie dla samych artystów odniósł spory sukces. W latach 1956-58 sporo nagrywał, ale także prowadził grupę studyjną dla wytwórni Prestige Records,tym samym  grał i aranżował sesje takich artystów, jak John Coltrane czy Art Farmer. Pod koniec dekady został stałym akompaniatorem Billie Holiday i pracował dla niej przez ponad dwa i pół roku. Po jej śmierci (w 1959 roku)  grał z  Abbey Lincoln, jednak nadal większość czasu poświęcał na pracę studyjną. W 1963 roku założył kolejną, ważna formacje nowoczesnego jazzu: kwintet z Eric’em Dolphym, Bookerem Little i Maxem Roachem. U schyłku dekady często odwiedzał Europę; ostatecznie osiadł w Monachium, gdzie przyczynił się do powstania wytwórni ECM Records i ENJA Records, wydając dla nich pierwsze nagrania. Powszechnie uznawany za pianistę bopowego w  ‘monkowskim’ stylu  potrafi odnaleźć się także we free-jazzie. Doskonale przyjęto jego koncerty z Archiem Sheppem i Steve’m Lacy’m . Mal Waldron jest również autorem muzyki do filmów oraz przedstawień baletowych.

Przez szereg lat cieszył się sławą najlepiej sprzedającego się artysty jazzowego w Japonii, gdzie nagrywał z wieloma miejscowymi muzykami. Dyskografia Mala Waldrona jest równie imponująca, jak kariera solisty i współautora wielu legendarnych albumów, takich jak  Moods Of Mingus” ( z Charlesem Mingusem), “Pithecanthropus Erecus” (z Ch.Mingusem),  seria “Mal”, “Lady In Satin” ( z Billie Holiday), “Reflections” (ze Steve Lacy’m), “Impressions”, “Left Alone”, “The Quest”, “Eric Dolphy Live At The Five Spot”, “Trio”, “Free At Last”, “Tokyo Reverie”,Tokyo Bound”, “The Call”, “ First Encounter” (z Garym Peacockem), “Black Glory”, Blues For Lady Day”, “A Little Bit Of Miles”, “A Touch Of The Blues”, “ Mal Waldron On Steinway”, “Like Old Tomes “( z Jackie’m McLeanem), “Mingus Lives”, “Live at Dreher Paris” (ze S.Lacym), “Round Midnight “ (ze S.Lacym), “Plays Eric Satie”, “Duo” ( z Sumiko Yoseyama), “Eric Dolphy And Little Remembered”, “Art Of The Duo” ( z Jimem Pepperem), “The Lausanne Concert “(z Rene Bottlangem), “The Super Quartet Of Mal Waldron”, “Mal, Dance And Soul”, “Hot House” (ze S.Lacym), “Up And Down” (z Chico Freemanem), “Black Spirits Are Here Again”, “Communique” (ze Stevem Lacym, Davidem Friesenem), “Songs Of Love And Regret” ( z Marionem Brownem) czy kultowy “ Soul Eyes” z jego tytułową kompozycją-standardem.

Dionizy Piątkowski