Jak wielu muzyków swojej generacji Brecker w równym stopniu chłonął rhythm and blues, co muzykę Johna Coltrane’a. W 1970 roku przyjechał do Nowego Jorku i dołączył do grupy Billy’ego Cobhama. Potem zaangażował się do jazz – rockowej formacji Dreams, zespołów Horace’a Silvera, Jamesa Taylora i Yoko Ono. Wraz z bratem, trębaczem Randym utworzył grupę Brecker Brothers, jedną z najwybitniejszych formacji fusion. Na początku lat 80-ych należał do grupy Steps Ahead uważanej przez wielu za jeden z ważniejszych zespołów jazz-rocka. Brecker stał się jednym z najbardziej wziętych sidemanów i muzyków studyjnych, zarówno w jazzie, jak i popie. Na swoim koncie ma współpracę z Charlesem Mingusem, Patem Methenym, Herbie Hancockiem i Johnem Abercrombie, ale także z Johnem Lennonem i Eric’em Claptonem. Dopiero w 1987 roku wytwórnia Impulse namówiła go do nagrania własnej płyty. Od tego momentu rozpoczęła się wielka kariera saksofonisty-jazzmana. Stonowany, choć emocjonalny styl Breckera mocno kojarzy się z grą Johna Coltrane’a. Pełne, masywne brzmienie zyskały mu uznanie wśród krytyków i aplauz fanów na całym świecie
