Ciekawy zestaw najważniejszych standardów-hymnów legendarnej wokalistki Niny Simone przedstawia nowe wydawnictwo „Feeling Good”. To także zderzenie dwóch mentalnych światów oraz stylistyk. Dwupłytowy album prezentuje zarówno kultowe piosenki powstałe w ciągu całej kariery Niny Simone, ale także współczesne wersje-remiksy stworzone przez gwiazdy światowej sceny klubowej.
Nina Simone wychowała się w biednej rodzinie amerykańskich Murzynów, którzy hołdując muzycznej tradycji zabiegali raczej o naturalną estradową edukacje niż akademickie wyksztalcenie. Początkowo ( podobnie, jak cztery siostry i trzej bracia) uczyła się gry na pianinie i organach ) pod bacznym okiem ojca, pastora. Na zdolną dziewczynkę uwagę zwróciła Muriel Mazzanowich, hojna fundatorka, która umożliwiła Ninie Simone naukę w Curtius Institute of Music oraz prestiżowej, nowojorskiej Juilliard School Of Music. Nina początkowo (w latach 1950-54) pracowała jako akompaniatorka z lokalnymi piosenkarzami; później sama zaczęła śpiewać i grać na pianinie w klubach Nowego Jorku i Atlantic City. Pierwszy publiczny recital przedstawiła ( w 1954 roku) knajpie w Atlantic City. Niemniej autentyczny sukces przyszedł wraz z edycją debiutanckiego albumu oraz wylansowaniem wielkiego przeboju „I Love You Porgy”. Album nagrodzono trofeum Złotej Płyty a sama Nina Simone stała się popularną i uwielbianą artystką. To wtedy ukuto dla niej przydomek Księżna Soul. W latach sześćdziesiątych sporo koncertowała, by w 1967 roku włączyć się w walkę społeczną i polityczną Ameryki. Kiedy skomponowała „ Mississsippi Goddam” utwór-protest przeciwko bestialskiemu zbombardowaniu przez gwardię narodową kościołów w Alabamie – urosła ,jako artystka i kobieta , do miana najważniejszej osobowości Afro-Amerykanów. W latach sześćdziesiątych jej pozycja oraz zaangażowanie w sprawy polityczne i społeczne miało znaczenie kultowe oraz symboliczne: czarnoskóra artystka utożsamiana z czarnymi Amerykanami równie entuzjastycznie była przyjmowana przez białą publiczność. Śpiewała zarówno protest-songi, jak i wielkie standardy jazzu i muzyki rozrywkowej ( Ellingtona, Gershwina, Rodgersa, Weila). Uwikłana w politykę, oskarżana przez urząd podatkowy w 1974 roku zdecydowała się wyemigrować z USA. Na stałe zamieszkała w Paryżu i już w Europie wydała bestsellerowy album „Baltimore”. Sporo koncertowała, ale już tylko po to by utrzymać gasnący blask sławy i popularności.
W zestawie „Feeling Good”. znalazły się wielkie standardy i kultowe piosenki Niny Simone („Feeling Good”, „My Baby Just Cares for Me”, “I Put A Spell On You”, “Sinnerman”, “Black is the Colour of My True Love’s Hair”, “See-Line Woman”, “Don’t Let Me Be Misunderstood”, “Ain’t Got No – I Got Life”, “Lilac Wine”, “Ne Me Quitte Pas”, “Love Me or Leave Me”, “Don’t Explain”, “Mississippi Goddam”, “Strange Fruit”, “Wild is the Wind”, “Work Song”, “I Loves You Porgy”, “Mood Indigo”, “Take Care of Business”), ale także remiksy słynnych standardów legendarnej wokalistki przygotowane przez takich artystow, jak Joel Correy („Feeling Good”), Riton („See-Line Woman”), duet Sofi Tukker („Sinnerman”), zespół Rudimental („Take Care of Business”), synth-popowy Hot Chip („Be My Husband”), Floorplan („I Put A Spell On You”) i duet twórców muzyki elektronicznej Honne z ponadczasowym hitem Niny Simone „My Baby Just Cares for Me”.
