W latach 1960-1963 Nat Hentoff założyciel i producent oficyny Candid Records nagrał ponad trzydzieści niezwykłych albumów zawierających szereg – dzisiaj ważnych i historycznych – sesji obejmujących szeroki, stylistyczny wachlarz brzmień: od bebopu po awangardę i bluesa. Candid Records przez lata nie było zbyt aktywne w edycji tych nagrań aż w 1989 roku wytwórnię kupił Alan Bates – założyciel i producent Black Lion Records. Ukazały się wtedy ważne albumy jazzu i bluesa takich gwiazd, jak Count Basie, Charles Mingus. Don Ellis, Abbey Lincoln, Booker Little, Andy Williams, Max Roach, Cecil Taylor, Clark Terry, Steve Lacy, Phil Woods, Eric Dolphy, Kenny Barron, Lee Konitz. Jedną z sesji, która została zarejestrowana przez Nata Hentoffa w 1960 roku i wydana jako „Is The Blues” prezentowała talent legendarnego wokalisty Otisa Spanna. Teraz wersja albumy bluesmana ukazuje się wraz z innymi nagraniami, które samodzielnie zaistniały na wydanej w 1972 roku płycie „Walking The Blues”. Otis Spann był znakomitym akompaniatorem, który atakował klawiaturę z energią i emocją. Był także ważnym artystą bluesa obdarzonym szczególnym przyciemnionym, intymnym głosem. Swój styl ukształtował pod wpływem takich muzyków jak Leroy Carr, Coot Davis, Tommy Johnson, Big Maceo, Little Brother Montgomery i Roosevelt Sykes. Jego gra i śpiew oraz autentyzm bluesa stawiają go wśród największych pianistów bluesowych, który wywarł wpływ na wszystkich współczesnych pianistów bluesa i jazzu.
Amerykański wokalista i pianista Otis Spann (21.03.1930-21.03.1970) Urodził się w kolebce bluesa, Missisipi. Ojcem był kaznodzieja i pianista Friday Ford, a matką Josephine Erby – śpiewająca gitarzystka, która występowała także z Memphis Minnie i legendarną Bessie Smith. Otis pracował na farmie i grał na fortepianie podczas nabożeństw w kościele jego ojca w Jackson. W 1939 roku – mając zaledwie 9 lat – wygrał konkurs dla amatorów a jako nastolatek wraz Little Johnnym Jonesem zaczął występować na lokalnych prywatkach. W połowie lat 40-tych podjął naukę w Campbell Junior College, był profesjonalnym graczem futbolowym i bokserem oraz pojawiał się z lokalnymi zespołami w barach, klubach i tawernach rodzinnego Jackson. Po powrocie z armii (służył w Japonii oraz Niemczech) wrócił do Stanów i przeniósł się do Chicago, które ukształtowało jego stylistykę urban bluesa. Występował jako śpiewający pianista, potem z gitarzystą z Big Maceo, który wywarł duży wpływ na ukształtowanie się jego stylu. Założył nawet własny zespół, z którym występował w Tick Tock Lounge. Przełom nastąpił na początku lat 50-tych, gdy pianista został muzykiem zespołu Muddy’ego Watersa. Chociaż był stałym muzykiem (w latach 1953-1969) grup legendarnego Muddy’ego Watersa, to występował i nagrywał także z innymi muzykami: z zespołem Louis Myers Band w lokalnych chicagowskich klubach, nagrywał z Howlin’ Wolfem i z Bo Diddley’em. Od 1955 roku został stałym pianistą firmy Chess Records dla której dokonał wielu nagrań zarówno firmowanych przez siebie, jak i innych muzyków. Sesje z tego okresu nagrywał jako lider zespołu, w którym grali harmonijkarz George Smith, gitarzyści B.B. King i Robert Lockwood Junior, basista Muddy Waters i niezidentyfikowany dzisiaj perkusista. W 1958 roku Otis Spann odbył tournée z Muddy Waters Band oraz dixielandową formacją Chrisa Barbera w Wielkiej Brytanii. Na początku lat 60-tych był rezydentem chicagowskiego Smitty’s Corner Club a wraz z grupą Muddy’ego Watersa wystąpił w nowojorskiej Carnagie Hall, na Newport Jazz Festival’ 63 oraz Chicago Folk Music Festival. Lata 60-te to także wzmożony czas rejestracji sesji płytowych. W dyskografii Otisa Spanna pojawiają się albumy rejestrowane dla prestiżowych wtedy oficyn bluesa i jazzu: Decca, Barnaby, Storyville, Arhoolie, Testament, Prestige, Vaungard i Candid Records (dla której w 1960 roku zarejestrował sesję wraz Robertem Jr Lockwoodem słynną sesję „Otis Spann – Is The Blues”). Sporo koncertował w Stanach i w Europie głównie z zespołem Muddy’ego Watersa, grał z Johnnym Shinnesem i Buddy’m Guy’em, był gwiazdą amerykańskich i europejskich estrad oraz festiwali: od Chicago Blues Festival, Downbeat Jazz Festival i American Folk Blues Festival po londyński Ronnie Scott Club, słynny Fillmore East i Washington Square Methodist Church w Nowym Jorku. Dręczony śmiertelną chorobą musiał zaprzestać dzielności artystycznej. Zmarł w Chicago 24 kwietnia 1970 roku.
Candid Records wznawia teraz te historyczne nagrania i podaje wersji zarówno ultranowoczesnego LP-albumu, cyfrowej CD oraz upowszechnia poprzez serwisy streamingowe. Chociaż Otis Spann zyskał sławę w Chicago już w połowie lat 40-tych, to dopiero w 1960 roku dostał szansę nagrania własnego albumu. Sesje, które Spann odbył ze współzałożycielem Candid Records, Natem Hentoffem, zaowocowały legendarnym albumem „Otis Spann – Is The Blues”. Utwory na „Walking The Blues” zostały nagrane podczas tych samych sesji w sierpniu 1960 roku w Nowym Jorku. Pozostawione w montażowni, nie zostały oficjalnie wydane aż do 1972 roku, dwa lata po przedwczesnej śmierci artysty. „Walking The Blues” ograniczony do zaledwie trzech muzyków (Otis Spann – fortepian i śpiew, Robert Lockwood Jr – gitara oraz James Oden – śpiew) to wspaniale wykonany i wyprodukowany zestaw prezentuje zarówno śpiew Otisa Spanna, jak fortepianowa sztukę klasycznego bluesa. Otis Spann rozciąga się swoim pulsującym, dwuręcznym, rytmicznym atakiem i dostosowuje styl gry na fortepianie barrelhouse ze swojej młodości do nowoczesnego stylu Chicago, który tak znakomicie uosabiał.
