„Radist z neba” to album, który odcina nas od komercyjnej, popularnej kolędowo-pastorałkowej sztampy. Przy użyciu niewielu środków ekspresji wnosi ogromny potencjał świątecznego nastroju, brzmień, ludycznej pogody i melancholii. Dwie białostockie, młode artystki Adrianna Kafel-Woźniak (śpiew, suka biłgorajska, fidel płocka, wspak) oraz Aleksandra Pura-Cidyło (śpiew, skrzypce przygotowały sesję, która winna być standardem w łączeniu tego, co folklorem, co tradycją a co jest znakomitym opanowaniem środków wyrazu, ekspresji, szeroko pojętym folkloryzmem i naturalną ucieczką od szeroko rozumianej „świątecznej cepeliady”. Znakomicie zaaranżowane i wykonane tradycyjne pieśni „Dobryj weczir tobi”, „Oj, na mory, mory”, „Nowa radost stała” doskonale współbrzmią także z popularnymi kolędami ”Cicha noc” i „Radujtiesia wsi ludije”.
Duet Wspak założyły, na Podlasiu w 2018 roku, dwie przyjaciółki, rodowite białostoczanki – Adrianna Maria Kafel-Woźniak i Aleksandra Pura-Cidyło. Wspólnie muzykowały już od 2006 roku, opierając artystyczny wymiar swoich poszukiwać o podobną wrażliwość muzyczną. Pasja i rozmiłowanie w muzyce ludowego Podlasia skłoniły dziewczyny do tworzenia autorskich aranżacji znanych kresowych pieśni. Wybrany repertuar wykonywany był często w rodzinnym domu Oli, gdzie obok muzyki cerkiewnej królował folklor kresowy. Jej przodkowie mówili „po swojemu”, czyli w języku „tutejszych” zamieszkujących wsie w okolicach Zabłudowa. Muzyka ta wraz z językiem pielęgnowana była na co dzień w jej domu oraz w czasie rodzinnych i przyjacielskich spotkań. Stąd wymowa w zaaranżowanych przez duet utworach jest autentyczna, charakterystyczna dla ludności zamieszkującej tereny nazywane przez Oskara Kolberga „Podlasiem Ruskim”. Pojawiały się tam również pieśni łemkowskie, które dzięki swojej melodyjności i językowi zbliżonemu do ukraińskiego zostały wciągnięte do repertuaru mieszkańców kresów. Wspak sięga także po folklor łemkowski ( artystki wybierając przyszłych mężów wżeniły się w łemkowskie rodziny i tradycje).
Z potrzeby wzbogacenia harmonii oraz poszerzenia środków wyrazu z biegiem czasu dołączone zostały instrumenty smyczkowe, takie jak: skrzypce, wiolonczela, suka biłgorajska, fidel płocka czy wspak. To instrument przypominający wyglądem i brzmieniem wiolonczelę, zbudowany jednak „na wspak” tradycyjnemu lutnictwu. Dwoistość znaczeniowa idealnie oddaje charakter i sposób kreacji zespołu: „To krok w odwrotną stronę do ciągłego biegu po muzyczną doskonałość, o którą każda z nas na swój sposób walczy od wielu lat. Wspak to nasza ucieczka od ćwiczeń i presji w coś, co tworzy muzykę od początku jej istnienia, w miłość do słuchaczy i siebie nawzajem” – deklarują młode artystki.
