Bennie Wallace to saksofonista, który przy niezwykle rozległej, jazzowej stylistyce, potrafił odnaleźć indywidualny styl. Zaczynał , jako nastolatek, od nauki gry na klarnecie,by podejmując studia University of Tennessee ( dyplom w 1968 roku ) zająć się wyłącznie kompozycją i teoria jazzu oraz perfekcyjnym opanowaniem gry na saksofonie. Początkowo grał z lokalnymi grupami ( od jazzu po funk i blues). Na jazzowej estradzie zadebiutował w zespole Gary’ego Burtona. Wybitny wibrafonista zaaranżował także dla Wallace’a sesje koncertowe ze studentami Berklee School of Music oraz zarekomendował zdolnego saksofonistę nowojorskim muzykom skupionym wokół awangardowej sceny loft-jazzu. Przez krótki okres grał z grupa pianisty Monty Alexandra ( 1971), by niebawem podjąć współpracę z awangardowymi twórcami nowoczesnego jazzu : wokalistką Sheilą Jordan (1976) oraz Rayem Andersonem (od 1976 roku).
W skład jego pierwszego trio weszli basista Glen Moore i perkusista Eddie Moore ( których ,w 1978 roku, zastąpili Eddie Gomez i Dannie Richmond, później także Alvin Queen). Jeszcze w tym samym roku ukazała się, entuzjastycznie przyjęta przez krytyków, płyta ‘The Fourteen Bar Blues”. Od 1977 roku Bennie Wallace prowadzi własne, autorskie grupy do których zaprasza najwybitniejszych kreatorów nowoczesnego jazzu: nagrania i koncerty Bennie Wallace realizował z Yosuke Yamashitą, Chick’em Coreą, Eddie’m Gomezem, Eddiem Moorem, Danniem Richmondem, Alvinem Queenem, Anthonym Wilsonem, Dannie’m Richmondem, Jimmy’m Knepperem, Jack’em DeJohnettem, Chrisem Parkerem, Johnem Scofieldem, Dr.Johnem, Elvinem Joneseem, Dave’m Hollandem…
