Równolegle z jubileuszową kompilacją “Ten Years of Blues – Breakin’ News: Nola Blue Records 2014-2024” celebrującą dziesięć lat działalności Nola Blue Records, jednej z ważniejszych oficyn dokumentujących i promujących blues dzisiejszej Ameryki – ukazał się kolejny tom ciekawej serii “Blind Raccoon & Nola Blue Collection” . Krążek Nr 6 zawiera – podobnie jak na wcześniejszych edycjach – ciekawy zestaw prezentujący niezwykle wnikliwy i brzmieniowo charakterystyczny obraz dzisiejszej “roots music” w USA: od bluesa po rhythm and bluesa, soul po folkowe “americana”. Wszystko w precyzyjnie dobranym, artystycznym wymiarze. Nad taką właśnie koncepcją serii „Blind Raccoon & Nola Blue Collection” pracują dwie blues-ladies: Betsie Brown – szefowa prężnej Blind Raccoon, organizacji zajmującej się marketingiem muzycznym oraz Sallie Bengston, która prowadzi oficynę fonograficzną Blue Heart Records. To one skrupulatnie dobierają nagrania oraz utalentowanych artystów, których oryginalne utwory zaczerpnięto z istniejących i nadchodzących albumów a często i z wcześniej niepublikowanych nagrań.
W 2014 roku Sallie Bengtson, absolwentka Albright College oraz legendarny weteran bluesa i rhythm and bluesa Benny Turner założyli wytwórnię Nola Blue Records, by wraz z edycją albumu “Journey” ( Benny’ego Turnera) stworzyć ogromny katalog nagrań, sesji oraz płyt, które perfekcyjnie dokumentują dziedzictwo artystów bluesowych i wspierają młode talenty. W ciągu kolejnych lat katalog oficyny powiększył się o kilkadziesiąt tytułów a projekty ze znaczkiem Nola Blue Records oraz artyści otrzymali prestiżowe laury i nagrody. Wielu z nich to laureaci tej najważniejszej, Blues Music Awards ( Benny Turner, Frank Bey, John Németh, Clarence Spady, Trudy Lynn i The Love Light Orchestra). We wrześniu 2020 roku wytwórnia Nola Blue Records została uznana przez The Josie Awards za „Wytwórnię Płytową Roku”. Z czasem projekt rozrósł się do kolejnej oficyny Blue Heart Records oraz prężnej firmy Blind Raccoon zajmującej się ogólnoświatową dystrybucją, promocją i usługami marketingowymi obu wytwórni oraz związanych z Blue Heart Records oraz Nola Blue Records artystów.
Najnowszy zestaw “Blind Raccoon & Nola Blue Collection 6” rozpoczyna „Ballad Of Pat Hare” Olivera „Mississippi” MacDonalda, gitarzysty, którego śpiew i brzmienie gitary wydają się wydobyte z błotnistych „blue bayou”. Bohater piosenki Pat Hare był w latach 50-tych oryginalnym bluesmanem , którego brzmienie i gra na gitarze stała się inspiracja dla wielu… zespołów heavy metalowych. Instrumentalny „Tidal Wave” to wspaniały, utrzymany w klasyce swingowego bluesa i grany na organach Hammonda oraz fortepianie utwór Anthony’ego Geraci’ego. „My Baby Loves Me Like a Hurricane” to rytmiczny, wręcz hardrockowy utwór nieżyjącego już gitarzysty i wokalisty Kipa Londona. Popularny harmonijkarz i wokalista Douglas Avery prezentuje swój nostalgiczny „Survival” z udziałem gitarzysty Francka L. Goldwassera na gitarze. Pogodny śpiew Teresy James niesie „I Do My Drinkin’ On The Weekend” – rockową piosenkę utrzymaną w stylistyce country, graną przy akompaniamencie jej honky-tonky piano. The Texas Horns wspólnie z wokalistką Ange Kogutz i gitarzystą Ansonem Funderburgh’em proponują przeplatany rhythm and bluesem utwór „Never Buy My Soul” a szef Blue Heart Records, gitarzysta i wokalista Benny Turner oferuje swoją wersję „Smoke My Peace Pipe (Smoke It Right) aka A Tribute To Big Chief Bo Dollis”, przywódcy Wild Magnolias z parady Mardi Gras w Nowym Orleanie. Dave Keyes wykorzystuje magię klawiszy w „Pookie Po Po”, utworze, który mocno wiąże się także z rytmami Nowego Orleanu. Natomiast „Man Goes Blind” to mocny bluesowo-rockowy hit gitarzysty Trevora B. Powera. W kontrze jest emocjonalnie wyśpiewana i zagrana ballada „Forever Blue” Terry’ego Wilsona-Slessera i Marka Taylora. Standardowy blues „Struck Out Again” wirtuoza gry na harmonijce chromatycznej, Big Harp George’a, to nagranie, które nie zmieściło się na wydanym w 2018 roku albumie „Uptown Cool”. Gitarzysta „fingerstyle” Steve Howell & The Mighty Men prezentują natomiast „I’m A Little Mixed Up” z zapowiadanego albumu „99½ Won’t Do”. Jazzowy „She Might Meet Me” to utwór płynący z gitary Kenny’ego Parkera. Standard „House Of The Rising Sun” z nadchodzącego albumu „Oh So Good” sugestywnie interpretuje Blind Lemon Pledge. Kompilację kończy wielebny Freakchild poruszającą akustyczną wersją „Don’t Miss Nothing „Til It’s Gone”. Wszystkie te nagrania podkreślają, jak znakomicie dobierani są artyści w katalogu Blue Heart Records i jak ważną rolę w kreacji amerykańskiej muzyki pełnią artyści tej oficyny.
