Ernest Dawkins to jeden z najciekawszych twórców najczystszej tradycji AACM oraz „ new black music ”. To dwunasty album saksofonisty dla prestiżowej Delmark Records. Wcześniejsze to m.in. „ Continuum ” z Josephem Bowiem, „Hot and Heavy” z Kahilem El Zabarem, „Freebop Now ” z Oliverem Lake’m oraz „Buddy Bolden’s Rag” nagrany wraz z legendarnym Lesterem Bowiem. Saksofonista Ernest Dawkins jest liderem ruchu AACM: pojawia się w zespołach Ramseya Lewisa, Muhala Richarda Abramsa, Aminy Claudine Meyers, Famadou Don Moye, Josepha Bowie, Kahila El Zabara, Anthony’ ego Braxtona. Chętnie realizuje projekty muzyczne w Afryce ( wraz z Hugh Masekalą), komponuje muzykę filmową (np. do kontrowersyjnego w USA dokumentu „ Malcolm” ), jest wykładowcą prestiżowych, amerykańskich uczelni oraz laureatem znaczących nagród i wyróżnień. Przez kilka ostatnich dekad, od 1965 roku, konsekwentną, jazzową „ politykę ” artystyczną uprawiają twórcy skupieni wokół chicagowskiej instytucji AACM ( Association for the Advancement of Creative Musicians). Wielkie nazwiska tej sceny to m.in. Lester Bowie, Joseph Jarman, Roscoe Mitchell, Ernest Dawkins, Leo Smith, Kahil El Zabar, Chico Freeman, Joe Bowie, Henry Threadgill, Steve McCall, Famoudou Don Moye, Anthony Braxton, Malachi Favours oraz sztandarowe dla tej „ artystycznej ideologii ” zespoły Art Ensemble Of Chicago, The Brass Fantasy, New Horizons Ensemble, trio Air, Ethnic Heritage Ensemble.
Ernest Dawkins należy do pokolenia muzyków „ new black music”, którzy stosunkowo niedawno zasilili ruch AACM. Wychował się wśród muzyków mieszkających w chicagowskiej Dzielnicy Południowej ( Southside). Jako nastolatek słuchał Anthony’ ego Braxtona ćwiczącego swoje skomplikowane kompozycje w piwnicy dwa bloki dalej. Mając 19 lat kupił na raty swój pierwszy saksofon, klarnet i flet. Ćwiczył w parku i tam spotkał go jeden z muzyków AACM, który wkrótce stał się jego pierwszym nauczycielem. Dziś Dawkins sam uczy młodzież na kursach AACM i zdobywa kolejne granty, pozwalające mu na muzyczne podróże do Afryki i realizację kolejnych projektów. Na początku lat 80 -tych założył warsztatowy New Horizons Ensemble proponując energetyczną mieszankę bopu, swingu i awangardy. W zgodzie z tradycją AACM – polegającą m.in. na nieustającej wymianie doświadczeń i muzyków między formacjami – tworzy swój „new black” patos. W roku 1998 zastąpił Edwarda Wilkersona w legendarnym Ethnic Heritage Ensemble ( z zespołem tym gościł po raz pierwszy w Polsce na koncertach Ery Jazzu ). Dawkins jest gruntownie wykształconym „mózgiem” dzisiejszej AACM (przez wiele lat także prezesem tej instytucji). Jest jednak przede wszystkim muzykiem, który pojawia się w zespołach Ramseya Lewisa, Muhala Richarda Abramsa, Aminy Claudine Meyers, Famadou Don Moye, Josepha Bowie, Kahila El Zabara, Anthony’ ego Braxtona.
Chicagowska oficyna nowego jazzu , Delmark Records ( dla której swoje projekty realizują Nicole Mitchell, Joseph Jarman, ale także polski Mikrokolektyw) przygotowała kolejną płytę Dawkinsa i jego New Horizon Ensemble. „The Prairie Prophent” to – jak w wielu zespołach „new black music” kolektywna kreacja. Realizowana wraz z kompozytorska strukturą Dawkinsa. Perfekcyjny zespół z energicznym gitarzystą Jeffem Parkerem i puzonistą Steve’m Berry to precyzyjna jazz-machina. Połączenie afrykańskiej tradycji z afro-amerykańskimi formami jazzu oraz jazzową ortodoksją czyni z tej muzyki rodzaj mistycznego, kolorowego spektaklu. To ów „ puls jazzu ” tak manifestacyjnie akcentowany przez „czarnych” jazzmanów z AACM tworzy niepowtarzalny nastrój i klimat każdej estradowej prezentacji: jazzowa improwizacja przeplata się z etnicznym rytmem wzbogacanym brzmieniem para-teatralnej inscenizacji.
