Z pewnością kubańska grupa Irakere, założona w Hawanie w 1973 roku, jest prekursorem latyno-kubańskiej mody jaka wytworzyła się w ciągu ostatnich lat w związku z modą na tzw. brzmieniem „buena vista”. Kubańskie rytmy nabrały teraz nowego wyrazu i choć niepozbawione znamion autentyzmu stały się ważnym nurtem współczesnej muzyki rozrywkowej. Muzycy skupieni wokół specyficznej subkultury „buena vista” czekali na swój wielki sukces wiele lat. W przypadku jazzowych zespołów i solistów kubańskich , którzy mieli okazję koncertować i nagrywać wcześniej na Zachodzie aplauz dla twórczości przychodził wcześniej. Tak było w przypadku muzyków skupionych wokół Orquesta Cubana de Musica Moderna. Najwybitniejsi z nich to pianista Chucho Valdes, trębacze Arturo Sandoval, Jorge Varona, saksofoniści Carlos Averhoff, Paquito D’Rivera, gitarzysta Carlos Emilio, wokalista i perkusista Oscar Valdes. To właśnie ta grupa tworzyła , przez wiele lat sztandarową dla kubańskiego jazzu, formację Irakere. Kiedy w 1978 roku zespół odbył trasę koncertową w USA – zachwytom nie było końca. Irakere koncertowała i nagrywała w różnych składach personalnych, jej liderzy podejmowali także autorskie projekty i tworzyli własne ( często cieszące się jeszcze większym powodzeniem niż Irakere) zespoły. Liderzy i muzycy Irakere nagrywali i koncertowali z amerykańskimi jazzmanami (np.w Hawanie w 1979 roku z trębaczem Dizzy’m Gillespie’m). Obszerena dyskografia obejmuje bestsellerowe albumy ( „Irakere”-1978, „Misa
