Kim dla polskiego ( a może nawet światowego) jazzu jest Jan Ptaszyn Wróblewski świadczy nie tylko ogromny autorytet legendarnego artysty, ale także jego liczne inicjatywy artystyczne, które z czasem nabrały monumentalnego kolorytu. Takim przedsięwzięciem Ptaszyna było z pewnością Studio Jazzowe Polskiego Radia.
W latach 60-tych i 70-tych miejscem kreacji dla polskiego jazzu stały się studia Polskiego Radia. Tam skupiły się inicjatywy muzyczne wielu naszych znakomitych jazzmanów, tam także działały dwie legendarne już dzisiaj instytucje: w 1974 roku pianista i kompozytor Andrzej Trzaskowski powołał Orkiestrę Polskiego Radia i Telewizji Studio S-1, do której zaprosił wielu znamienitych instrumentalistów jazzu. Kultowym – z dzisiejszej perspektywy oraz historycznego umiejscowienia – okazał się big-band utworzony w 1968 przy Polskim Radio w Warszawie z inicjatywy Jana Ptaszyna Wróblewskiego. To słynne Studio Jazzowe Polskiego Radia, które kontynuowało działalność Studia M-2, prowadzonego wcześniej przez Bogusława Klimczuka. Big-band Jana Ptaszyn Wróblewskiego pracował na zasadzie warsztatu muzycznego: jego skład zmieniał się w zależności od konkretnych przedsięwzięć artystycznych, ale zawsze skupiał czołowych polskich jazzmanów, którzy spotykali się na sesjach nagraniowych rejestrowanych dla potrzeb archiwalnych Polskiego Radia. Teraz te archiwalne sesje stały się bazą dla znakomitego wydawnictwa; pięciopłytowego CD-boxu obejmującego cały okres (1969-78) działalności orkiestry. Spirutus Movens całego projektu był oczywiście Jan Ptaszyn Wróblewski, który swoim autorytetem, sympatią i talentem zaprosił do zespołu wszystkich, liczących się wtedy muzyków jazzu. Studio Jazzowe Polskiego Radia to ewenement w historii jazzowych orkiestr i dokument kreatywności polskich muzyków jazzowych. Twórcami repertuaru byli przecież – poza liderem – także Jan Jarczyk, Wojciech Karolak, Włodzimierz Nahorny, Zbigniew Namysłowski, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Andrzej Trzaskowski czy Michał Urbaniak. W orkiestrze grali m.in. Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Włodzimierz Nahorny, Zbigniew Seifert, Zdzisław Piernik, Bronisław Suchanek, Janusz Stefański, Krzysztof Sadowski, Jerzy Milian, Tomasz Szukalski, Jan Jarczyk, Paweł Jarzębski, Kazimierz Jonkisz, Henryk Miśkiewicz, Janusz Muniak, Adam Makowicz, Wojciech Karolak, Marek Bliziński,, Czesław Bartkowski, Henryk Majewski, Zbigniew Jaremko, Sławomir Kulpowicz – kwiat polskiego jazzu. Rejestrowane przez orkiestrę nagrania były prezentowane nie tylko na antenie radiowej, ale także w wersji estradowej: Studio Jazzowe Polskiego Radia występowało na Jazz Jamboree (w latach 1968-77) oraz europejskich festiwalach jazzowych, orkiestra uczestniczyła w koncercie dyplomowym Jana Jarczyka w PWSM w Krakowie oraz w nagraniach płytowych Czesława Bartkowskiego, grupy Novi Singers, Stu Martina. Nagrywali także własne albumy : „Jazz Studio Orchestra Of Polish Radio” (1969), „Koncert podwójny na 5 solistów i orkiestrę” (1972), „Studio Jazzowe Polskiego Radia: Sprzedawcy Glonów” (1973).
Imponujący dorobek Studia Jazzowego Polskiego Radia pod kierownictwem Jana Ptaszyna Wróblewskiego z lat 1969-1978, a także późniejsze nagrania wielkiego polskiego jazzmana, zebrano w obszernym, pięciopłytowym wydawnictwie. Ponad cztery godziny najwyższej jakości jazzu zostały zamknięte w pięciu krążkach a wyboru nagrań dokonał osobiście Jan Ptaszyn Wróblewski, wybitna postać sceny jazzowej, laureat Nagrody Mediów Publicznych. Niemal wszystkie kompozycje ukazują się na płytach po raz pierwszy. W sporej części to wykonania big-bandowe, bo właśnie w tej formie funkcjonowało Studio Jazzowe Polskiego Radia. Album dokumentuje nigdy dotąd nie publikowane orkiestrowe opracowania kompozycji Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Krzysztofa Komedy, Zbigniewa Seiferta, Zbigniewa Namysłowskiego, Wojciecha Karolaka, Janusza Muniaka, Włodzimierza Nahornego, Andrzeja Trzaskowskiego czy Tomasza Stańko. To nagrania big-bandowe kompozycji Stańki to największa fonograficzna sensacja albumu, bowiem znalazło się na nim aż 11 utworów wybitnego trębacza, w których kompozytor i muzyk zachwyca biegłością w traktowaniu klasycznej big-bandowej materii i konfrontowaniem jej z awangardową, free-jazzową estetyką.
Studio Jazzowe Polskiego Radia zarejestrowało dla Polskiego Radia 187 utworów, z czego 56 znalazło się na pierwszych czterech dyskach jubileuszowego wydawnictwa. Płyta piąta to nagrania kwartetu i sekstetu Jana Ptaszyna Wróblewskiego z lat 1979-2017. Znajdziemy na niej fragment występu z Festiwalu Jazz Jamboree ’79 i dwóch kolejnych koncertów, które odbyły się 10 i 20 lat później, z okazji 70-tych i 80-tych urodzin Ptaszyna. Studio Jazzowe Polskiego Radia zostało rozwiązane w 1978 roku.
