Legendarny pianista Jaki (John) Byard (15.06.1922 – 11.02.1999) był utalentowanym multi-instrumentalistą, choć w historii jazzu zapisał się przede wszystkim jako elokwentny pianista. W dzieciństwie grał na fortepianie i trąbce, potem uczył się jeszcze gry na gitarze, perkusji, puzonie i saksofonie tenorowym. Po występach w roli pianisty w rhythm and bluesowym zespole Earla Bostica, Jaki Byard przez jakiś czas występował solo, później jako tenorzysta grał w big-bandzie Herba Pomeroy’a. Po rozstaniu się z Pomeroy’em wrócił do fortepianu i dołączył do zespołów Maynarda Fergusona. W latach 60-tych utożsamiany był z kręgiem nowoczesnego, nieortodoksyjnego jazzu, do którego należeli także Eric Dolphy, Don Ellis, Booker Ervin, Charles Mingus i Rahsaan Roland Kirk. W latach 70-tych Jaki Byard powrócił do solowych recitali, ale znajdował też czas na występy z innymi muzykami, eksperymenty z własnym big-bandem Apollo Stompers a nawet zajęcia dydaktyczne w bostońskim New England Conservatory. Jego ogromna dyskografia obejmuje niezwykle ważne dla jazzu sesje, takie jak “Life Is A Many Splendoured Gig”, „Outward Bound” z Eric’em Dolphy’m, „ Here’s Jaki”, „Hi-Fly”, „The Black Saint And The Sinner Lady” z Charlesem Mingusem, legendarny koncert „Town Hall Concert’1964 z Ch. Mingusem, “The Great Concert Of Charles Mingus’64”, “Out Front”, “Live At Lennie’s On The Turnpike’1965”, “Freedom Together”, “On The Spot’1967”, “The Sunshine Of My Soul”, “Jaki Byard With Strings”, “The Jaki Byard Experience”, “ Solo’1969”, “Parisian Solos”, “Live At The Jazz Inn’1971”, “Duet”, “The Entertainer”, “There’ll Be Some Changes Made”, “Flight Of The Fly”, “Family Man”,,”To Them – To Us”, ”Amarcord Nino Rota”, “Phantasies’84”, “Foolin’ Myself”,” Live At The Royal Festival Hall’1988” z Howardem Riley’em.
“Blues for Smoke” to oryginalne nagranie zrealizowane w nowojorskim Nola Penthouse 16 grudnia 1960 roku. Pierwotnie album wydano ( na początku lat 70-tych) tylko w Japonii, dopiero w 1988 roku solowy debiut Jaki Byarda pojawił się na rynku amerykańskim i europejskim. Przez lata wydawało się, że oryginalny zapis solowego koncertu zaginął, ale został odnaleziony w archiwum producenta Nata Hentoffa i teraz wydany w formacie CD oraz LP przez legendarną, amerykańską oficynę Candid Record. “Blues for Smoke” nagrany jako solo-recital, utrzymany w konwencji nowoczesnego jazzu oraz stylistyce bluesa uchodzi w dyskografii artysty za jeden z najwybitniejszych jego albumów. Jaki Byard, jako lider zespołu i solista, przez trzy dekady budował własny katalog kultowych nagrań, jednocześnie stając się edukatorem i mentorem dla kolejnego pokolenia artystów, w szczególności Graysona Hugh, Freda Herscha i Jasona Morana. Jaki Byard wspierał także pokolenia ikon jazzu, w tym Charlesa Mingusa, Arta Blakey’a, Rolanda Kirka i Quincy’ego Jonesa. Sesja „Blues For Smoke” dokumentuje czas, w którym kariera pianisty nabrała szczególnego rozpędu i jazowej kreatywności.
