Zanim przedstawię nieznane nagranie i dotąd niepublikowany zapis koncertu wybitnego wokalisty Ala Jarreau warto poznać ideę oraz pomysł, który zrodził Resonance Records – oficynę wydawniczą pielęgnującą historię jazzu i publikującą nieznane dotąd unikalne i archiwalne nagrania. Resonance Records to oddział Rising Jazz Stars Foundation, kalifornijskiej korporacji non-profit, stworzonej w celu odkrywania zapomnianych i nieznanych nagrań. Ważnym elementem projektu jest także prezentowanie pełnych pasji, błyskotliwych muzyków z całego świata. Założycielem i prezesem Rising Jazz Stars Foundation jest George Klabin, którego pomysłem jest Resonance Records, wytwórnia z siedzibą w Los Angeles, która wydała swoje pierwsze nagrania w marcu 2008 roku. George Klabin ma wieloletnie doświadczenie jako producent i inżynier dźwięku: nagrywał dla wielu ważnych oficyn tak znamienitych artystów, jak Dexter Gordon, Bill Evans, James Moody, Illinois Jacquet, Keith Jarrett, Albert Ayler, Charles Lloyd, Thad Jones & Mel Lewis Big Band i wielu innych. Jako właściciel legendarnego nowojorskiego studia nagraniowego Sound Ideas, George Klabin pracował przy sesjach takich gwiazd jak James Brown i Quincy Jones, oraz gigantów jazzu, takich jak Sonny Stitt, Tommy Flanagan i Archie Shepp. Czerpiąc z tego bezcennego doświadczenia i swojego bezpośredniego udziału w nowojorskiej scenie jazzowej od połowy lat 60-tych po lata 80-te George Klabin połączył pasję i utworzyć Rising Jazz Stars Foundation. Dla realizacji idei Rising Jazz Stars Foundation pozyskał Zeva Feldmana, znanego i niezależnego producenta muzycznego, który jest teraz vice-prezesem oficyny Resonance Records ale także konsultantem producenta nagrań archiwalnych i historycznych dla Blue Note Records. Zev Feldman przez ostatnie dekady pracował dla PolyGram, Universal Music Group, Rhino/Warner Music Group, Concord Music Group, współpracuje również z innymi wytwórniami zajmującymi się jazzem, bluesem i rockiem, w tym Elemental Music, Sunset Blvd Records, Real Gone Music i Reel To Real Recordings. Archiwizuje nieznane i dotąd niepublikowane nagrania ikon jazzu, takich jak Bill Evans, Thelonious Monk i Wes Montgomery.
Nie dziwi zatem iż w obszernym katalogu Resonance Records znalazły się nieznane dotąd nagrania Sun Ra, Emily Remler, Arta Tatuma, Sonny’ego Rollinsa, Lesa McCanna, Sarah Vaughan, Shirley Horn,Jaco Pastoriusa a nawet Roy’a Hardgrove’a. Najnowszym odkryciem jest koncert wybitnego wokalisty jazzu, Ala Jarreau, który odbyl się 13 sierpnia 1976 roku w waszyngtońskim klubie Childe Harold. Dwupłytowy album „Wow! Live in Performance at the Childe Harold” to niedawno odkryte nagranie radiowe odkryte przez producenta Zeva Feldmana. Koncert „Wow” wydany teraz w Resonance Records, uchwycił talent wokalisty, który oczarowując publiczność w gorącą sierpniową sobotnią noc w kameralnym, historycznym i cenionym klubie Childe Harrold. Wokalista znakomicie zaśpiewał swingujące standardy „Rainbow In Yours Eyes”, „Take Five” czy „We Got By” wspierany przez trio ( pianistę Toma Canninga, basistę Bena Atkinsa i perkusistę Toma Drake’a). Koncert ten żarliwie i nieskazitelnym stylu zapowiadał moment, w którym za chwilę Al Jarreau stanie się wielką i światową gwiazdą estrady.
Al Jarreau (12.03.1940-12.02.2017) śpiewać zaczął jeszcze jako dziecko, wiele lat jednak musiało upłynąć, zanim śpiewanie stało się jego zawodem. Pierwsze jego poważne zajęcia przez większą część lat 60-tych nie były związane z muzyką (z wykształcenia jest doktorem psychologii), śpiewał jednak okazjonalnie w tym samym czasie w klubach Zachodniego Wybrzeża, a kolejne odnoszone sukcesy zadecydowały o zmianie planów. W połowie lat 70-tych zaczął być postacią znaną w USA, wkrótce też dzięki płytom i trasie po Europie, znacznie poszerzył swą publiczność. W latach 70-tych i 80-tych cieszył się akceptacją swojej sztuki także ze strony młodszej publiczności optującej za koncepcją fusion we wszelkich odmianach popu. Al Jarreau jest laureatem sześciu Grammy Awards i bodaj najpopularniejszym jazzowym wokalistą ostatnich. Jego album ”Tenderness”nagrany z udziałem takich gwiazd jak David Sanborn, Marcus Miller i Kathleen Battle stał się bestsellerem jazzu i muzyki popularnej. Poczucie rytmu, swing i funky oraz zabawa była dla wokalisty czymś tak naturalnym, jak ekwilibrystyka głosem. Jego wersje wielkich standardów umiejscawiają jego wokalistykę i kunszt estradowy na samym szczycie. Jarreau reprezentuje bardzo wyszukany rodzaj asemantycznej wokalizy zwanej „scatem”. W jego śpiewie można doszukać się wielu wpływów, część z nich jest wyraźnym nawiązaniem do stylistyki Jona Hendricksa. Ten szeroki wachlarz sprawia, że z jednej strony trudno jest zaszeregować Jarreau do konkretnego gatunku muzyki, z drugiej zaś – przysparza mu także wielbicieli muzyki popularnej. „Śpiewanie jest dla mnie czymś naturalnym, chociaż początkowo interesowałem się bardziej moją karierą naukową. Nie sądziłem ,że właśnie jazz stanie się moją receptą na życie”.
Al Jarreau jest jedynym wokalistą, który zdobył nagrody Grammy w kategoriach Jazz, R&B i Pop. Nagrał siedem albumów koncertowych: “ Look to the Rainbow: Live in Europe’1977”, “In London’1985”, “Tenderness’1994”, “Live at The Half/Note’ 1965”, “Al Jarreau and The Metropole Orkest Live’ 2012”, “Live at Montreux’ 1993” oraz wydany w 2024 roku przez ACT Music “Ellington” – zrealizowany wraz z NDR Big Band. Teraz koncertową dyskografię wybitnego wokalisty uzupełnia „Wow! Live in Performance at the Childe Harold”- olśniewająco intymny oraz energetyczny klubowy koncert, zawierający każdą nutę jego muzyki, a także estradową charyzmę artysty.
