Albert Mangelsdorff to z pewnością najsławniejszy niemiecki artysta awangardowego jazzu. Urodził się w rodzinie muzyków, jazzu uczył się ze swym bratem saksofonistą Emilem podczas tajnych spotkań we frankfurckim Hot Clubie (naziści zabronili uprawiania jazzu).W rezultacie stał się jednym z najbardziej ważnych i oryginalnych europejskich pianistów jazzowych. Najpierw grał na skrzypcach i gitarze w zespołach tanecznych, potem zaczął grać( w wieku 20 lat) na puzonie, poszerzając zakres brzmień tego instrumentu o efekty multifoniczne (granie na puzonie dwu- trzy- i czterodźwiękami, dzięki użyciu tonów harmonicznych; równoczesne granie i śpiewanie, mruczenie, warczenie). W 1954 roku zdobył liczne nagrody w Niemczech, w 1958 roku ściągnął na siebie uwagę pojawiając się na amerykańskim festiwalu w ramach Newport International Band. W 1962 roku nagrywał z Johnem Lewisem, w 1964 roku odbył trasę po Azji z własnym zespołem. W tym samym okresie zaczął interesować się free-jazzem. Nagrał też album z Ravim Shankarem. Pod koniec lat 60-tych dołączył do ‘Globe Unity Orchestra’ Alexandra von Schlippenbacha (1967-1983), a w 1975 roku wszedł w skład United Jazz And Rock Ensemble. Nagrywał i koncertował także z Free Sound & Super Brass (1975-76) oraz z zespołami Hansa Kollera i Wolfganga Daunera. W latach 1976-82 pracował z Michelem Portalem, a w 1981 roku założył (wraz z J.F. Jenny-Clark’iem) francusko-niemiecki Jazz Ensemble. W połowie lat 70-tych doszedł do Tria Johna Surmana, gdzie grali także Barre Phillips i Stu Martin (zespół MUMPS). W 1986 roku razem z Surmanem, Elvinem Jonesem i Dave’m Hollandem sporo koncertowali gruntując pozycję puzonisty na europejskim rynku jazzowym. Odtąd Mangelsdorff uchodzi za czołowego przedstawiciela niemieckiej sceny jazzowej (np. liderowanie warsztatowej grupie German All Stars, z Kollerem, Daunerem, Weberem) oraz jest postrzegany jako ciekawy innowator nowoczesnego jazzu europejskiego.
„Triplicity“ to jeden z ważnych dokumentów z radiowego archiwum Nord Deutsche Rundfunk. Jest to pierwszy koncert trio Alberta Mangelsdorffa, szwajcarskiego perkusisty Pierre’a Favre’a i norweskiego basisty Arilda Andersena. Zarówno Albert Mangelsdorff, jak i Pierre Favre są muzykami wywodzącymi się z awangardy jazzu, natomiast Arild Andersen jest powiewem nowoczesnego jazzu ( via The Esoteric Circle) z Norwegii. Sesja z kwietnia 1979 roku jest niezwykle ważna i charakterystyczna dla przyszłej kreacji jazzu tych trzech instrumentalistów. Pierre Favre spędził większość lat 70-tych uwikłany w swoje solowe projkety, Mangelsdorff, po prawie dziesięcioletniej współpracy z kwartetem, wydał w tym kilka albumów z różnymi, awangardowymi formacjami i realizował solowe projekty, Andersen dopiero zaczynał rozwijać skandynawskie brzmienie, które po latach stało się m.in. manierą ECM Records. Tutaj grają chwytliwe melodie, kompozycje Mangelsdorffa, poddawane kreatywnej budowie jazzowych, awangardowych struktur.
