Brytyjski saksofonista Evan Parker uczył się (w latach 1958-62) grać na saksofonie u samego Jamesa Knotta, by na moment porzucić muzykę i wybrać studia botaniczne na Birmingham University. Kariera akademicka zbyt mocno ingerowała w pasje muzyczne saksofonisty i wraz z dyplomem uniwersyteckim …poświęcił się całkowicie muzyce. Początkowo i okazjonalnie grywał z Howardem Riley’em, rozwijając przez cały czas swą koncepcję improwizacji free-jazzowej. W 1966 roku przeniósł się do Londynu, by grać z Steven’s Spontaneous Music Ensemble i z Derekiem Bailey’em, z którym wspólnie założyli w 1968 roku warsztatową formację Music Improvisation Company ( oraz dokumentującą projekty, koncerty i nagrania oficynę Incus Records).
Evana Parkera interesuje także jazz realizowany w ramach konwencjonalnego big-bandu , jak też w różnych innych obsadach rozgraniczających aranżowany jazz orkiestrowy od totalnej improwizacji. Równie dobrze Parker radzi sobie w konwencji modern-jazzu ( np. nagrania ze Scottem Walkerem i Annette Peacock) oraz współpracując ze współczesnymi klasycznymi kompozytorami ( jak Michael Nyman i Gavin Bryars). Evan Parker wypracował przy tym swój własny styl i oryginalne brzmienie. Może właśnie dlatego chętnie zapraszany jest do projektów innych artystów (Annie Whitehead, Dudu Pukwana, Mark Sanders, Paul Rogers i John Steven). Prócz szeregu godnych uwagi koncertów solowych i płyt, nagrywał też lub pracował z Chrisem McGregorem, Tony’m Oxley’em, Barry’m Guy’em, Paulem Lyttonem, Georgem Lewisem, Globe Unity Orchestra, Stevem Lacy’m, Peterem Brotzmannem, różnymi mutacjami grupy Company, znawcą elektroniki Walterem Pratim i Paulem Lovensem. Był też przez długi czas członkiem trio kierowanego przez Alexa von Schlippenbacha. Sukcesy odnosi także z własnym trio ( z Paulem Rogersem na kontrabasie i Markiem Sandersem na perkusji), pojawia się na estradach z zespołem Anacrusis – Jona Lloyda, pracuje nad autorskimi solowymi projektami totalnej improwizacji na saksofonie. Album „Process And Reality” dokumentuje eksperymenty Parkera także z techniką wielośladu. Nakładanie ścieżek artysta wykorzystuje dla większego stężenia elementu liryzmu, przy równie złożonych splotach linii melodycznych. EvanParker, jako saksofonista, rozporządza imponującą techniką wykonawczą. Podczas gry solo posługuje się równocześnie oddechem okrężnym, multifonią i trikami artykulacyjno-zadęciowymi, co tworzy złożone, kontrapunktyczne bloki dźwiękowe.
