To jeden z najznakomitszych kwartetów improwizowanego jazzu, jaki przygotował amerykański kontrabasista Joe Fonda. I choć liderem jawi się tutaj legendarny trębacz Wadada Leo Smith a sekcję tworzą znakomita awangardzistka, kompozytorka i pianistka Satoko Fuji i równie honorowany włoski perkusista Tiziano Tononi, to jest to przecież autorski, także kompozytorsko, projekt Joe Fondy. Basista  sesją „Eyes on the Horizon” składa hołd muzycznej inspiracji -trębaczowi Leo Smithowi.

Lider kwartetu Joe Fonda jest kompozytorem, basistą, artystą z ogromną dyskografią, twórcą interdyscyplinarnym i producentem. Koncertował i nagrywał  z własnymi zespołami  oraz – jako muzyk towarzyszący – w formacjach takich gwiazd, jak Archie Shepp, Ken McIntyre, Lou Donaldson, Kenny Barron, Leo Smith, Perry Robinson, Dave Douglas, Curtis Fuller, Mark Whitecage, Marion Brown, Bil Dixon i wielu innych. Joe Fonda był basistą słynnego sekstetu, oktetu i  tentetu Anthony’ego Braxtona ( od 1984 do 1999 roku), występował również z 38-osobową orkiestrą Tri-Centric pod dyrekcją Anthony’ego Braxtona i był basistą podczas premiery opery Anthony’ego Braxtona „Shalla Fears for the Poor”, wystawionej w John Jay Theater w Nowym Jorku w październiku 1996 roku. W 1989 roku Fonda wystąpił z operą „Jazz and Peking” Freda Ho podczas jej światowej premiery w Brooklyn Academy of Music. Od 1982 do 1986 roku był basistą i tancerzem w Sonomama Dance Company. Jako niezależny producent, od 1978 roku, jest dyrektorem założycielem Kaleidoscope Arts i interdyscyplinarnego zespołu wykonawczego. Nagrywa i koncertuje z Fonda-Stevens Group, From the Source, Conference Call  oraz  FAB Trio. From the Source to grupa, która łączy stepowanie i poezję Brendy Bufalino oraz sztukę uzdrawiania Vicki Dodd i czterech muzyków jazzowych. Conference Call to kwartet, w którego skład wchodzą perkusiści Han Bennik i Matt Wilson, pianista Michael Stevens i Joe Fonda. Basista był również członkiem The Creative Musicians Improvisors Forum (kierowanym przez Leo Smitha) oraz  basistą American Tap Dance Orchestra w Nowym Jorku.

Japońska pianistka Satoko Fujii  to jedna z najbardziej oryginalnych improwizatorek współczesnego jazzu. Od  lat Satoko Fujii prowadził jedne z najbardziej konsekwentnie działających zespołów współczesnej muzyki improwizowanej, w tym kwartet Ma-do, zespół Min-Yoh Ensemble oraz elektryzujący kwartet z awangardową perkusją Tatsuyą Yoshidą. Jest artystką niezwykle wszechstronną, doskonale odnajdującą się zarówno grając solo, w duetach, w triach i kwartetach, jak i z orkiestrami. Może dlatego, że zawsze to ona rozdaje karty, rezerwując dla siebie funkcję lidera i kompozytora. Kompozycje, które tworzy, są unikalną mieszanką jazzu, muzyki współczesnej i tradycyjnej muzyki japońskiej.  Tajniki muzyki jazzowej zgłębiała studiując w bostońskim Berklee College of Music oraz w New England Conservatory, gdzie jej nauczycielami byli między innymi Herb Pomeroy, Bill Pierce  oraz George Russell, Cecil McBee i Paul Bley. Pierwsze profesjonalne nagrania zrealizowała w 1991 roku w składzie ponad dwudziestoosobowego Juggernaut Big Band, rok później pojawiła się na płycie formacji Tobifudo, zrealizowała także wspólne sesje z Paulem Bley’em.  W Stanach  poznała trębacza jazzowego Natsuki Tamurę (przyszłego męża), który  jest  także jej partnerem w projektach muzycznych. Wspólnie założyli wytwórnie Libra Records, dla której dokumentują swoje projekty oraz sesje zapraszanych do współpracy muzyków. Najciekawsze albumy Satoko Fuji wydaje jako Minamo (duet ze skrzypaczką Carlą Kihlstedt), Piano Duo (z pianistką Myrą Melford), NatSat (duet z Natsuki Tamurą), Toh-Kichi (z legendarnym perkusistą Tatsuo Yoshidą) oraz z autorskim  Satoko Fujii Trio  (z basistą Mark’em Dresserem i perkusistą Jimem Black’em) i New Trio (z basistą Toddem Nicholsonem i perkusistą Takashi Itani).Pojawia się w zespołach  Junk Box (trio z Tamurą i perkusistą Johnem Hollenbeck’em), Kaze (kwartet z mężem, drugim trębaczem Christianem Pruvostem i perkusistą Peterem Orinsem), Satoko Fujii Four, Satoko Fujii Quartet, Min-Yoh Ensemble (z puzonistą Curtisem Hasselbringiem i akordeonistką Andreą Parkins). Do tego należy doliczyć liczne składy big-bandowe, z flagowym Satoko Fujii Orchestra New York.

Włoski perkusista Tiziano Tononi  zaczynał grać w zespołach rockowych a od połowy lat 70-tych zainteresował się jazzem: w 1978 roku poznał amerykańskiego perkusistę Andrew Cyrille’a, z którym rozpoczyna naukę w Nowym Jorku. W 1979 roku zapisuje się do Civica Scuola di Musica di Milano, gdzie studiuje grę na perkusji klasycznej pod okiem Davida Lee Searcy’ego, głównego perkusisty w Teatro alla Scala w Mediolanie. W tym samym roku wraca do Nowego Jorku, aby uczyć się u Boba Mosesa i zakłada grupę Nexus z saksofonistą Daniele Cavallanti., z którą z sukcesami koncertuje na najważniejszcyh europejskich festiwalach. Zalożył Italian Instabile Orchestra, nagrywał dla ECM Records i Enja Records, pojawiał się na koncertach i w nagraniach z Tizianą Ghiglioni, Gianluigi Trovesi, Roberto Ottaviano, Dino Betti Van Deer Noot, Giancarlo Schiaffini, Enrico Ravą, Muhal Richardem Abramsem, Pierre Favre, Davidem Friedmanem, Dave Liebmanem, Jean Jacques Avenelem, Oliverem Johnsonem, Maggie Nicols, Andrew Cyrille’m, Barre Phillipsem, Markem Dresserem, Ray’em Andersonem, Steve’m Lacy, Dewey’em Redmanem, Tony’m Scottem, Williamem Parkerem, Cecilem Taylorem, Glennem Ferrisem,  Herbem Robertsonem, Roswellem Ruddem. Jego  autorskie płyty „Awake Nu / A Tribute To Don Cherry” i „We Did It, We Did It / Rahsaan & The None” zostały uznane za najlepsze albumu roku w rankingach włoskich krytyków w latach 1998 i 2001.

<