Włoski perkusjonista Roberto Gatto wychował się muzycznej rodzinie: matka była klasyczną śpiewaczką, wujek bębniarzem popowym. Studiował w Conservatorio di St.Cecilia w Rzymie, potem prywatnie u Vincenzo Restuccii z RAI Orchestra. Pierwsze profesjonalne nagrania i koncerty zrealizował także z orkiestrą RAI. Jazzowej ogłady nabierał w Roma Jazz Trio, w zespołach Danilo Rea (1975), Enrico Ravy, Maurizio Giammarco (1976), Enrico Pieranunzi’ego (1977), Giovanniego Tommaso (od 1980), w seksteciee Piana-Valdambrini (1982) oraz grupie Lingomania (1984-89). Często zakładał także własne zespoły, które najczęściej towarzyszyły amerykańskim muzykom koncertującym w Europie. Współpracował zatem z Chetem Bakerem, Freddie’m Hubbardem, Lesterem Bowie, Art’em Farmerem, Kennym Wheelerem, Lee Konitzem, Gato Barbierim, Bobem Bergiem, Steve’m Lacy, Johnnym Griffinem, George’m Colemanem, Dave’m Liebmanem, Philem Woodsem, Michaelem Breckerem, Curtisem Fullerem, Kai Windingem, Tommy’m Flanaganem, Cedarem Waltonem, Kennym Kirklandem, Johnem Scofieldem, Joe Zawinulem,Patem Metheny’m, Rcigardem Galliano,Johnem Abercrombie i wieloma innymi. Jego sztandarowe albumy to z pewnością „Moon Pie”- z Enrico Pieranuzim, „Notes”, „Ask”, „Confession”, „Ellington”,” Soft Journey”- z Chetem Bakerem), „Pieranuzi”, „Errata Corrige, „Sing Sing Sing”, „ Plays Rugantino”,” Deep”, „ Traps”, „ Omaggio al Progressive Rock”, “ The Music Next Door”, “ Remembering Shelly, Live at Alexanderplatz Roma “, “Pure Imagination”,”Remembering Shelly„.
