Ultranowoczesny kwartet złożony z czołowych przedstawicieli nowej muzyki, pilotowany przez kultowego saksofonistę AACM i free-jazzu oraz japońskich piewców totalnej improwizacji. Do tego familijny produkt, bo wydany w rodzinnej oficynie Libra Records. Bohaterami albumu „ Aspiration ” są amerykański trębacz Wadada Leo Smith oraz japońscy muzycy:pianistka Satoko Fujii, trębacz Natsuki Tamura oraz wirtuozka elektronicznych brzmień Ikue Mori.
Wadada Leo Smith to znakomity, free-jazzowy trębacz i lider słynnego, autorskiego Golden Quartetu/Quintetu. Jest jedną z najbarwniejszych postaci improwizowanego jazzu. Jest ozdobą najważniejszych festiwalu, realizuje ciekawe projekty oraz nagrywa albumy dla prestiżowych oficyn. Wadada Leo Smith to trębacz nieprawdopodobny, naturszczyk z Missisippi, kreator AACM w Chicago, laureat Pulitzer Music Prize. To artysta niezwykle aktywny, współautor sukcesów i wspaniałych nagrań Mariona Browna, Anthony’ego Braxtona, koncertów z Donem Cherrym, Cecil Taylorem, Lesterem Bowiem, Johnem Zornem, Charliem Hadenem, Jack DeJohnette; nagrywał także z Mathhew Shippem i Billem Laswellem oraz kreatywnym, autorskim trio (z Peterem Kowalem i Gunterem Sommerem). Jest aktywnym muzykiem chicagowskiego AACM, improwizatorem, multiinstrumentalistą, etnomuzykologiem, kompozytorem, działaczem na rzecz praw człowieka. W swoim dorobku ma kilkadziesiąt albumów nagranych dla najbardziej liczących się wytwórni. Jazzowy świat zadziwił ostatnimi projektami: duetem z pianistą Vijay Iyerem oraz suitami „The Great Lakes Suites”, „ America’s National Parks” oraz cyklem albumów realizowanych dla fińskiej oficyny Tum Records.
Satoko Fujii to światowej sławy, japońska pianistka, określana często jako „ Duke Ellington fee-jazzu”. Kompozycje, które tworzy, są unikalną mieszanką jazzu, muzyki współczesnej i tradycyjnej muzyki japońskiej. Tajniki muzyki jazzowej zgłębiała studiując w bostońskim Berklee College of Music oraz w New England Conservatory, gdzie jej nauczycielami byli między innymi Herb Pomeroy, Bill Pierce oraz George Russell, Cecil McBee i Paul Bley. Pierwsze profesjonalne nagrania zrealizowała w 1991 roku w składzie ponad dwudziestoosobowego Juggernaut Big Band, rok później pojawiła się na płycie formacji Tobifudo, zrealizowała także wspólne sesje z Paulem Bley’em. W Stanach poznała trębacza jazzowego Natsuki Tamurę ( przyszłego męża), który jest także jej partnerem w projektach muzycznych. Wspólnie założyli wytwórnie Libra Records, dla której dokumentują swoje projekty oraz sesji zapraszanych do współpracy muzyków. Najciekawsze albumy Satoko Fuji wydaje jako Minamo (duet ze skrzypaczką Carlą Kihlstedt), 2 Piano Duo (z pianistką Myrą Melford), NatSat (duet z mężem Natsuki Tamurą), Toh-Kichi (z legendarnym perkusistą Tatsuo Yoshidą) oraz z autorskim Satoko Fujii Trio (z basistą Mark’em Dresserem i perkusistą Jimem Black’em) i New Trio (z basistą Toddem Nicholsonem i perkusistą Takashi Itani).Pojawia się w zespołach Junk Box (trio z Tamurą i perkusistą Johnem Hollenbeck’em), Kaze (kwartet z mężem, drugim trębaczem Christianem Pruvostem i perkusistą Peterem Orinsem), Satoko Fujii Four, Satoko Fujii Quartet , Min-Yoh Ensemble (z puzonistą Curtisem Hasselbringiem i akordeonistką Andreą Parkins). Do tego należy doliczyć liczne składy big-bandowe, z flagowym Satoko Fujii Orchestra New York. Jej najważniejsze albumy to z pewnością „South Wind: „Jo”, „Kitsune-bi”, „April Shower”, słynna „Illusion Suite”, „ Live in Japan 2004 „ „Chun”, „ Watershed “, „ Rafale”, “Spring Storm”, „ Satoko Fujii Orchestra New York: Eto”, ” Muku”,, oraz solowy album “Himmel”.
W projektach dzielnie sekunduje jej mąż, trębacz Natsuki Tamura, który oprócz wspólnych sesji realizuje także autorskie nagrania. Zafascynowany stylistyką Freddie’go Hubbarda po latach poddał się kreatywnemu brzmieniu, jakie wypracował np. Don Cherry oraz Wadada Leo Smith. Będąc pod znacznym urokiem amerykańskiego trębacza „rodem z AACM i new black music” realizował podobne koncepcje nagrywając głównie dla własnej oficyny Libra Records. Album „Heat Wave” – nagrany w trio zyskał doskonałe recenzja a płyta „Desert Ship” stała się jego flagowym nagraniem. Małżeństwo Fujii-Tamura posiadając własne wydawnictwo nie jest skrępowane żadnymi stylistycznymi i formalnymi zależnościami. Często stara się nawet realizować podobne koncepcje w innych oficynach, dając sporą swobodę producentom w doborze repertuaru oraz stylistyki. Tak, między innymi, powstały albumy dla polskiej oficyny Not Two Records ( „Zephyros”, „In Krakow, In November”). Satoko Fujii okazała się przy tym artystką niezwykle wszechstronną, doskonale czującą się bowiem zarówno, grając solo i w duetach, w triach i kwartetach, jak i z orkiestrami. Może dlatego że zawsze to ona rozdaje karty, rezerwując dla siebie funkcję lidera, względnie – mając do pomocy Natsuki Tamura – współlidera.
Równie ciekawa w sesji “ Aspiration” jest rola, jaką pełni, pracując na instrumentach elektronicznych Ikue Mori – kompozytorka i wykonawczyni elektronicznej muzyki eksperymentalnej. Odebrała wykształcenie muzyczne w słynnej Takabi Art School. Zainspirowana punk rockiem, w roku 1977, wyjechała z Tokio do Nowego Jorku, gdzie została … perkusistą zespołu DNA (dowodzonego przez Arto Lindsay’a). Po latach okaże się, że zespół ten zyska miano formacji współodpowiedzialnej za powstanie gatunku „no wave”. Jako muzyk DNA wystąpiła w legendarnym „New York Beat Movie” – filmie dokumentującym scenę niezależną Nowego Jorku z początku lat 80-tych. Już wtedy interesowała ją perkusja preparowana oraz elektroniczne eksperymenty z rytmem: grała eksperymentalną muzykę w w klubach Nowego Jorku, rejestrowała sesje w wytwórni Tzadik Records – Johna Zorna. Do nagrania autorskiej płyty „Hex Kitchen” wykorzystała laptopa, który od tego momentu jest jedynym używanym przez nią instrumentem muzycznym. Podczas swojej kariery współpracowała m.in. z Fredem Frithem i Kato Hidekim w ramach projektu Death Ambient, z muzykami Sonic Youth. Współpracuje z grupami Obelisk, Mephista z Sylvie Courvoisier i Susie Ibarrą, a także z różnymi zespołami Johna Zorna, sporo komponuje i tworzy prace muzyczno-wizualne.
Album „ Aspiration ” jest zatem syntezą czterech, awangardowych i kreatywnych twórców, dla których materia „nowej muzyki” jest równie ważna, jak sięganie do tradycji. Czuwa nad tym – zdaje się – amerykański trębacz, który nie chce poddać się japońskiej, free-improwizowanej hegemonii. Album jest zbiorem ciekawych, nowoczesnych suit ( „Intent”, „Liberation”,”Floating”, „Aspiration”, „Evolution” oraz „Stillness” ) stanowiących głębszą, muzyczna ideę: otwartości na kreację sztuki, bawienie się dźwiękiem, harmonią i jazzową improwizacją.
