Gdyby Paul Simon chciał nagrać „bonus tracks” swojego genialnego albumu „Graceland” powstałaby pewnie płyta „ Africa – Finding Graceland ”, doskonały zestaw południowo afrykańskiej stylistyki, brzmienia i nastroju. Sam zamysł nagrania jest niezwykle prosty : zaproszono popularne, afrykańskie zespoły by w stylistyce „Graceland” P.Simona zaprezentować, to co jest dzisiaj siłą etniczno-rozrywkowej muzyki z Zimbabwe, Namibii, RPA. Od zespołów a capella po rozbudowane brzmienie grup i solistów śpiewających w rodzinnych dialektach ( Ndebele, isiZulu, Shona, Setswana).
„Graceland „ to siódmy, autorski album Paula Simona – amerykańskiego muzyka, który po zarzuceniu koncepcji duetu Pual Simon & Art Garfunkel zrealizował w 1986 roku przełomowe nagrania z muzykami z Afryki. „Graceland” postrzegany jest jako album ważny, ponieważ stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych płyt w historii muzyki i rock and rolla. Początkowo Simon został poddany krytyce z powodu zwalczania kulturowego bojkotu RPA. Dalsze kontrowersje narosły, gdy odkryto, że w tekstach Simona nie pojawiają się żadne komentarze przeciwko apartheidowi. Mimo iż Paul Simon wszczął polityczną burzę, wielu sądziło, że popełnił znaczący błąd, unikając politycznego aspektu. Początkowe intencje Paula Simona zawarte na „Graceland „ były obliczone jedynie na przyniesienie korzyści samemu sobie. Muzyk udał się do RPA, by odkrywać intrygujący dlań styl muzyczny, który mógł nadać wiele świeżości jego muzyce. Wszelkie intencje, by krytykować apartheid, stanowiły rolę drugorzędną – głównym celem było stworzenie albumu, który wykorzystywałby unikalne tradycje muzyczne Afryki Południowej. Poprzez połączenie muz