Wybitny saksofonista Joe Henderson zrealizował dla słynnej Blue Note Records większość swoich znakomitych albumów. Teraz, w zgrabnym zestawie, ukazują się “Our Thing” (1964), “In’N Out” ( 1964), “Inner Urge” (1965) oraz dwie części słynnej sesji “The State of the Tenor ” z 1985 roku. Joe Henderson jest jednym z najbardziej elokwentnych saksofonistów tradycji Coltrane’a oraz autorem bestsellerowych płyt jazzu. Jest postrzegany jako mistrz saksofonu tenorowego, który dużo czerpie z gry Johna Coltrane’a i Sonny’ego Rollinsa; wykształcił przy tym osobisty styl, nacechowany połączeniem urzekającej melodyki z logiką, pomysłowością i szczyptą eleganckiej abstrakcji.
Jako saksofonista tenorowy Joe Henderson odbył studia w Detroit, a po zakończeniu (w 1962 roku) służby wojskowej, przeniósł się do Nowego Jorku. Swe pierwsze jazzowe ostrogi zdobywał dzięki płytom realizowanym dla Blue Note Records: nagrał wtedy albumy z Kennym Dorhamem ( „Una Mas”), Lee Morganem ( „The Sidewinder”) i Andrew Hillem ( „Black Fire”, „Point Of Departure”),realizował autorskie sesje nagraniowe, pracował z Horace’m Silverem ( „Song For My Father”) a pod koniec lat 60-tych, zanim przeniósł się do sekstetu Herbiego Hancocka, prowadził razem z Freddiem Hubbardem zespół Jazz Communicators. W 1970 roku grał krótko z formacją Blood, Sweat And Tears by później ( we wczesnych latach 70-tych) prowadzić własne grupy, nagrywając serię albumów dla kalifornijskiej Milestone Records. Przeniósł się do Kalifornii, gdzie zajął się nauczaniem. W latach 80-tych przewodził własnemu kwartetowi (z Cindy Blackman na perkusji) i nagrywał dla włoskiej wytwórni Red Label. Dzisiaj, jego najwyżej cenionym albumem pozostaje „The State Of Tenor” – nagrany w nowojorskim klubie Village Vaguard, w trio z Ronem Carterem i Alem Fosterem. Szef wytwórni i jej współzałożyciel Alfred Lion oznajmił, że jest to jeden z najlepszych albumów jakie nagrano dla Blue Note Records. W swojej karierze Joe Henderson ma koncerty i nagrania z najwybitniejszymi twórcami jazzu: Curtisem Fullerem, Yusefem Lateefem, Sonnym Stittem (1959), Horace’m. Silverem (1964-66), Herbiem Hancock’em (1969-70), Ronem Carterem, Kennym Baronem, Jamesem Blood Ulmerem, Chick’em Coreą, Charliem Hadenem, Wyntonem Marsalisem…
