Amerykański trębacz Marcus Belgrave od najmłodszych lat pozostawał w kręgu muzyki jazzowej i estrady. Zachęcany we wczesnym wieku przez kuzyna Cecila Payne’a oraz swojego ojca i brata ( grających na instrumentach dętych) do intensywnych ćwiczeń nad techniką gry wkrótce doszedł do wspaniałej, muzycznej elokwencji. Jako siedemnastolatek dostał się pod edukacyjną kuratelę legendarnego Clifforda Browne’a by niebawem zostać jego najpilniejszym uczniem oraz muzykiem w jego zespole. W połowie lat pięćdziesiątych i na początku lat sześćdziesiątych grał przede wszystkim z zespołem Raya Charlesa , by w 1963 roku – znudzony trochę estradowa rutyną – przeprowadzić się do Detroit i podjąć współpracę z lokalnymi muzykami. Trębacza interesowała także praca edukacyjna. Dla niej zdecydował się w końcu porzucić karierę estradową i współtworzyć wydział jazzu w – legendarnym dzisiaj- Detroit Metro Arts Complex. Jako doskonały muzyk-instrumentalista edukował najwybitniejszych j jazzmanów młodego pokolenia: jego studentami byli m. in. Geri Allen, Robert Hurst, Kenny Garrett, James Carter. Swoją wiedzę prezentował realizując cykl koncertowy „Classicall Jazz” w nowojorskim Lincoln Center. Z uznanym artystą chętnie nagrywali Bobby Blue Band, Aretha Franklin, Eric Dolphy, McCoy Tyner, Max Roach, Joe Cocker a dyskografia obejmuje tak ważne albumy jak „ Newport Jazz Festival’58”, „Changes Two”, „Theatre”, „Kirk & Marcus”, awangardowy “Gemini II”, „Maroons”, „Alle: The Phantom”, „Hub Art.”, „Scotch And Milk” oraz wspaniały recital „Grand River Crossing” z Geri Allen i Davidem Murray’em.
