Początkowo nic nie zapowiadało jazzowej kariery statecznego absolwenta medycyny Texas Southern University. Być może rodzinna, jazzowa tradycja zaważyła na zmianie profesji ( ojciec Frank Lacy Senior grał na gitarze z zespołami Arnetta Cobba, Russela Jacqueta). Młody lekarz Frank Lacy Ku-Umba, by perfekcyjnie przygotować się do nowego zawodu podjął studia w dwóch prestiżowych i ważnych dla jazzu uczelniach: Berklee College of Music oraz Rutgers University. Będąc jeszcze studentem grał w orkiestrach Illinoisa Jacqueta i Dizzy’ego Gillespie’ego, nagrywał z Carlą Bley, sekstetem Henry’ego Threadgilla, z Lesterem Bowie i jego Brass Fantasy. Przez kilka sezonów ( 1988-90) był solistą w szefem muzycznym legendarnej Jazz Messeengers Arta Blakey’a. W latach dziewięćdziesiątych puzonista pracował w zespołach najwybitniejszych twórców jazzu : McCoy Tynera, Davida Murraya, Roya Hargrove ( jego warsztatowej Hargrove’s Crisol), Mingus Big Band i zespołach Bobby’ego Watsona. Nie stronił także od prezentowania własnych grup. W roli lidera Frank Lacy Ku-Umba zadebiutował albumem „Blue Fire” oraz ciekawym „ Journey to Iceland” ( nagranym z lokalnymi muzykami Islandii). Niewmniej o talencie i jazzowym dorobku puzonisty świadczą m.in. kluczowe dla nowego „black music” jazzu albumy „Avant Pop”– z Lesterem Bowie’m, „Fleur Carnivore”-z Carlą Bley, „The Vibe”, „My Way”-z Lesterem Bowie’m, „Tonal Weight & Blue Fire”, „Blue Fire”, „ Side By Side”, „The Fire This Time”-z L. Bowie’m, „ South Of The Border” – z Davidem Murrayem, „Serious Fun”- z L. Bowiem, „Low Profile”, „The Art Of Jazz”, „David Murray Big Band”, „Steve Turre”,” Jukanoo”-z Barbarą Dennerlein, koncertowy „The Smalls Legacy Band-Live At Smalls”.
