Charlie Parker jest współtwórcą nowoczesnego be-bop jazzu. Tym wszystkim, dla których termin ten kojarzy się ze złożonością tej muzyki polecam osobliwy, muzyczny przewodnik : „The Passion of Charlie Parker” – wspaniały zestaw wielkich standardów „Birda” śpiewanych przez popularnych, jazzowych wokalistów. Jest Gregory Porter, Madeleine Peyroux, Melody Gardot, Barbara Hannigan, Luciana Souza, Kurt Elling i Camille Bertault. Oraz przepiękne piosenki w zaskakujących wersjach : “Yardbird Suite”, “ So Long /K.C. Blues”, “Every Little Thing/Bloomdido”, “Los Angeles/Moose the Mooche”, “Live My Love for You/My Little Suede Shoes”, “The King of 52nd Street/Scrapple From the Apple”, “ Apres Vous/Au Privave”. Autorem tekstów jest David Baerwald, a w rolę Parkera jako narratora wciela się na płycie znany aktor hollywoodzki Jeffrey Wright plus plejada wokalistów. Do tego znakomity zespół: pianista Craig Taborn, saksofonista Donny McCaslin, gitarzysta Ben Monder, basiści Larry Grenadier i Scott Colley oraz perkusiści Mark Giuliana i Eric Harland.
W latach czterdziestych (ubiegłego wieku) jazz wkroczył w okres ,, nowoczesny ”. Pierwszym symptomem nowej muzyki był styl zapoczątkowany na Wschodnim Wybrzeżu USA przez saksofonistę Charliego Parkera, trębacza Dizzy Gillespiego, gitarzystę Charliego Christiana, pianistę Theloniousa Monka i perkusistę Kenny Clarke’a. Nową muzykę nazwano enigmatycznym słowem ,, be –bop ” i odtąd rozpoczęła się era modern-jazzu w historii tej muzyki. Styl be – bop charakteryzował się większą niż w swingu ekspresją gry, rozszerzeniem i uatrakcyjnieniem improwizacji, wzbogacaniem repertuaru, stosowaniem nowej rytmiki. Początkowo be – bop przyjmowany był niechętnie, nie był akceptowany przede wszystkim przez ,,swingową publiczność”, która w swej szlagierowej megalomanii nie widziała w nowoczesnych rytmach przesłanek dla rozwoju nowoczesnego jazzu. Wielu młodych muzyków, dla których swing był profanacją jazzu, natychmiast podjęło próby włączenia be -bopu do swojej twórczości (np. Miles Davis, Johnny Lewis, Bud Powell, Fats Navarro, Clifford Brown). Wkrótce nowy jazz rozbudzał jeszcze większe, awangardowe namiętności, które z czasem stworzyły mutację hard – bopu, reprezentowanego przez muzykę Arta Blakeya, Horace’a Silvera, Cannonballa Adderleya, Maxa Roacha, Lee Morgana, Sonny Rollinsa – legend i gwiazd oficyny fonograficznej Impulse Records.
Nie bez znaczenia jest fakt, że producentem i pomysłodawcą albumu jest słynny Larry Klein z legendarnej Impulse Records. „Spróbowałem zrobić coś nowego i innego, by ukazać, kim „Bird” był jako postać archetypiczna, oraz by zwrócić uwagę na ogromny wpływ, jaki jego dzieło wywarło na jazz – wyjaśnia już po zakończonej sesji producent Impulse Records. „The Passion Of Charlie Parker” to swoisty hołd dla Charliego Parkera bowiem do muzyki „Birda” zostały napisane słowa opowiadające o skomplikowanym życiu saksofonisty. Twórca nowoczesnego jazzu to postać niezwykle tragiczna, uwikłana w nałogi: sława, pieniądze i nieustanne trasy koncertowe powodowały że „Bird” zatracił kontrolę nad uzależnieniem od narkotyków, alkoholu, lekarstw. Coroner wydając opinię po śmierci 34-letniego artysty określił jego stan jako 70- letniego, zmarnowanego życiem i używkami starca.
” W 2015 roku obchodziliśmy 60-tą rocznicę śmierci Charliego Parkera – wspomina pracę nad albumem Larry Klein. Bardzo chciałem, aby ten album był czymś nowym, innym niż dotychczas. Chciałem pokazać ludziom kim był „Bird” i jak wielki miał wpływ na jazz. Zamiast układać kolejną kompilację jego przebojów w tradycyjnym, bebopowym stylu, stworzyliśmy więc formę, która, ograniczona pojemnością płyty kompaktowej, opowiada historię jego życia. Podjąłem współpracę z grupą muzyków jazzowych znanych ze swojej innowacyjności i wyobraźni. Udało się nam stworzyć muzyczny język, którym mógłby posługiwać się Bird, gdyby żył i komponował w naszych czasach. Jest to język joyce’owski, pełen metafor. Intuicyjny dialog zastępuje w nim struktury znane z form jazzu tradycyjnego. Do pracy nad warstwą liryczną zaprosiłem Davida Baerwalda – kompozytora i autora tekstów, którego bardzo dobrze znam z zespołu David and David. W efekcie naszej pracy powstała spójna narracja, która rozciąga się na cały album”.
Charlie „Bird” Parker uznawany jest za jednego z najwybitniejszych saksofonistów oraz innowatorów w historii tej muzyki. Jego nazwisko – na równi z Armstrongiem, Ellingtonem, Davisem i Coltranem – tworzy najważniejszy Panteon Jazzu. Nie ma bodaj muzyka, który mógłby pochwalić się jakimkolwiek sukcesem w dziedzinie jazzu, a który świadomie lub też nieświadomie nie uległby wpływom Charlie Parkera. Jak pisze wybitny krytyk Leonard Feather „…gdyby Parker mógł odwołać się do praw ścigających plagiat, mógłby śmiało pozwać do sądu każdego, kto nagrywa płyty jazzowe”. Także wybitni innowatorzy nowoczesnego be-bopu (od Lestera Younga po Buda Powella i Sonny’ego Rollinsa) byli w latach rodzenia się nowego trendu pod wpływem osobowości, sztuki i gry saksofonisty Charlie’go Parkera. Styl wypracowany przez ,,Birda” był abstrakcyjny, twardy, asentymentalny, oparty głównie na galopujących tempach, wrażliwy i nerwowy. Był to także twórczy bunt przeciw wszystkiemu, co było w muzyce jazzowej przed nowoczesnym be – bopem. ,, Siłą swej osobowości –pisał francuski krytyk Andre Hodeir – zasobem i różnorodnością talentu Bird wybijał się na czoło współczesnego sobie okresu. Wpływ Parkera jest większy aniżeli wywierali współcześni muzycy. Colemana Hawkinsa cechowało logiczne podejście do muzyki i duża siła wyrazu, Lestera Younga powściągliwość, Django Reinhardta muzyczna poezja. Ale tylko Charlie Parker łączył w sobie wszystkie talenty tamtych”. Charlie Bird Parker dziś uznawany jest za jednego z najwybitniejszych muzyków jazzowych w historii muzyki. „Bird „ jest również postrzegany jako jeden z najwybitniejszych saksofonistów w historii jazzu a wybitny nowojorski krytyk muzyczny Scott Yanow nazwał go wręcz „<