Amerykański kontrabasista Ed Schuller to jeden z najaktywniejszych basistów jazzowych szczycący się ( jak to u basistów bywa)  imponującą dyskografią oraz koncertami z najwybitniejszymi muzykami jazzu. Naukę muzyki ( pod bacznym okiem ojca, wybitnego innowatora jazzu, Gunthera Schullera) zaczął od gry na gitarze i klarnecie. Jako kilkunastolatek podjął naukę gry na kontrabasie, który odtąd jest jego głównym instrumentem. Studiował także w New England Conservatory. Zadebiutował brawurowo (jako nastolatek) w 1960 roku jako basista w zespole  Ricky’ego Forda. Grał z także z  Lee Konitzem, Joe Lovano, Ted’em Cursonem, Dave’m Liebmanem, Jimmy’m Knepperem, Clark’em Terry’m,  Ran’em Blake’m, Paulem McCandlessem, Billy’m Hartem, Marty Ehrlich, Rolandem Hanną, Paulem Motianem, Timem Bernem, Joe Lovano, Jimem Pepperem, Patem Martino, Malem Waldronem,  Gerry’m Hemingway’em, warsztatową Mingus Epitaph Orchestra, Jaki’m Byardem budując reputację instrumentalisty doskonale przygotowanego do roli lidera oraz muzyka akompaniującego. Jego „flagowe”  albumy to z pewnością „Mal, Dance & Soul”, “Inside Lookin’ Out”, “Red, White, Back & Blue”, “Mal,Verve, Black & Blue”, “Call To The Stars”, “Certified”, “Special Detail”, ”Music For Symphony & Jazz Band”, “The Eleventh Hour”, “Fa Mozzoo”, “Borderlines”, “Dinner For Don Carlos”, “Mu-Point”, “Live At The Be-Bop”, ”Phases Of The Moon”, “The Force”, “The Age Of Illusions”, “52nd Return”, “Lush Life”, “A Night When You Go To Sleep”, “Serendipity” – z Joe Lovano, “Snake Dancing”, “Force”, “Art of the Duo”, ”One Song: Music for Acoustic Bass”, “As It Grows”…

Dionizy Piątkowski