Angielski saksofonista Elton Dean jest pełnym temperamentu saksofonistą, grającym przeważnie na alcie, ale sięgającym także po saxello. Już jako czterolatek pobierał lekcje na fortepianie, a jako jedenastolatek uczył się gry na skrzypcach. Już jako nastolatek zdecydował się na samodzielną naukę gry na klarnecie i saksofonie tenorowym. Niebawem stał się lokalna gwiazdą w zespołach jazzu tradycyjnego rodzinnego Nottingham. Z soulową formacją ‘Lester Square and the Gts’ wyjechał do Niemiec, gdzie występował także w grupie estradowej Irish Crickets. Po powrocie do Anglii założył własną grupę, Soul Pushers na w 1967 roku przyłączył się do Bluesology (która właśnie rozpoczęła współpracę z Long Johnem Baldrym), gdzie poznał Marca Chariga, później muzyka z kultowego sekstetu Keitha Tippetta. Elton Dean po raz pierwszy spotkał Keitha Tippetta w 1967 roku podczas Barry Summer School i zauroczył go pomysł awangardowego podejścia do muzyki oraz improwizowanego jazzu. Sextet był pierwszą brytyjską formacją, która skorzystała z programu londyńskiego Jazz Centre Society, polegającego na organizowaniu występów nowym zespołom w każdy poniedziałek przez sześć tygodni w słynnym 100 Hundred Club. Dzięki porywającym koncertom zespół i jego członkowie wyrobili sobie wysoką markę i zyskali sporą popularność.
W latach 1969-72 Elton Dean związał się z formacją Soft Machine, która miała już za sobą ewolucję od art rocka do jazz-rocka i doskonale wpasowywała się w jazz Eltona Deana. Soft Machine ( gitarzysta John Etheridge, Elton Dean-saxello, alto sax, Fender Rhodes & percussion, basista Hugh Hopper i perkusista John Marshall) występowali głównie na koncertach promenadowych i to właśnie saksofon Deana nadawał ekspresyjną formę fascynującym, ale czasami zbyt wielokierunkowym improwizacjom jego kolegów. Po odejściu od Soft Machine, Elton Dean pojawiał się jako lider lub muzyk rozmaitych formacji: od Just Us, EDQ, Ninesense po El Skid (prowadzony razem z Alanem Skidmore’m). Coraz częściej saksofonista koncertował w Europie i Ameryce Południowej na czele własnej formacji, które promował płytami nagranymi dla własnego wydawnictwa. W 1990 roku trio, z Paulem Rogersem i Markiem Sandersem, które tworzyło ciekawą bazę dla jego lirycznych improwizacji. Na swoim koncie ma także współpracą z London Jazz Composers Orchestra, Georgie’m Fame’em, Carlą Bley i holenderską grupą rockową Supersister. Rozległa duskografia saksonosisty obejmuje zarówno jego autorskie projekty, jak i wybitne nagrania z Soft Machine. Najciekawsze albumy to z pewnością “Soft Machine” (1968), “Soft Machine Volume Two” (1969), “Third” (1970;z Soft Machine), “Fourth” (1971; z Soft Machine), “Elton Dean” (1971), “Oh For The Edge”, “They All Be On This Old Road” , “The Cheque Is In The Mai”, “Happy Daze”, “El Skid”, “Boundaries”, “The Bologna Tape”, “Oh For The Edge” “Duos”, “Trios”, “Unlimited Saxophone Company”, “ Elton Dean Quintet Live –1989”, “Two’s And Three’s”, “All The Tradition” ( z Howardem Riley’em), oraz “The Vortex Tapes”.